De os, de ezel en de geit

‘Neem een geit’, adviseerde ooit een rabbijn aan een Joodse man wiens huishouden een chaos was. Als de man na die week nóg wanhopiger opnieuw bij de rabbijn aanklopt, zegt deze: ‘Doe de geit weg.’ En plots heeft de man meer ruimte. Deze anekdote is te lezen in het nieuwe boek van Claudia de Breij. Haar advies: ‘Als je te druk bent, gestrest, slecht slaapt, niet leuk bent: zoek de geit. En doe hem dan weg.’
De decembermaand is één grote geit. Vond ik het afgelopen half jaar al druk; met een maand vol surprises, tachtig kerstpakketten, de repetities voor het kerstspel - ik heb een bescheiden rolletje - en kerstdagen gevuld met familiebezoek door het hele land, kan ik er nu al naar uitzien dat in januari de rust weerkeert.
Ook de deelnemers van onze zorgboerderij zijn een beetje wiebelig. Met het sinterklaasfeest, de adventstijd, het kerstspel, een uitje naar een Duitse kerstmarkt, de kerstmaaltijd en een aantal vrije dagen tussen kerst en nieuwjaar is de maand december een grote, lange aanval op de structuur die hen doorgaans zoveel controle biedt. De meesten genieten gelukkig wel van de gezelligheid, slechts een handvol wordt ziek, chagrijnig, aanhankelijk of zeer zenuwachtig.
Waarom halen we die geit in huis? Omdat ‘ie toch wel erg knus is, denk ik. In december zijn de dagen donker, kort en in tijd dus beperkt. Om het donker te bestrijden pompen we de dagen vol met zoveel mogelijk licht en kruipen we dicht bij elkaar. Kerstborrel hier, gourmetsessie daar. Je kunt er ook voor kiezen om het donker binnen te laten komen, elke avond televisie te kijken en om 10 uur naar bed te gaan, maar misschien geldt in dit geval: zonder geit geen gezelligheid.
Wel kun je grenzen stellen aan je geit; zelf bepalen hoe gek je je laat maken. De kerstman roept niet voor niks ‘ho ho ho’. Tachtig kerstpakketten hoeven er geen tweehonderd te worden, en mijn surprise hoeft niet de mooiste te zijn. Met kerst is een rollade met gebakken aardappels net zo lekker als een vijfgangendiner, zolang je maar in het juiste gezelschap verkeert. Niemand heeft er wat aan als jij loopt te rennen en instort als je crème brûlée is aangebrand.
In mijn kerststal krijgt mijn geit dit jaar dus een mooie plek, naast de os en ezel. Ik sta hem tijdelijk toe. Zolang hij maar op Driekoningen in een doos naar zolder verhuist, net als de rest van de kerstspullen.