Optimisme wint het van negativisme

De discussie over het verdwijnen van paddenstoelen werpt een nieuwe blik op natuur. Het is tijd voor de visie van de ecomodernist.

Herman van HamIn Dagblad De Limburger stond onlangs een artikel over het verdwijnen van paddenstoelen. Het CBS stelt dat het aantal vliegenzwammen met 63 procent is afgenomen. Deze afname was bij het eekhoorntjesbrood 39 procent en de reuzenzwam die als parasiet verzwakte bomen infecteert, lijkt juist aan een opmars bezig.
In het artikel wordt de paddenstoelenvereniging geciteerd. Niet erg substiel verwijst de redacteur naar de effecten van intensieve land- en tuinbouw op de natuur.
Los van de matige onderbouwing ergert de negatieve toonzetting van deze natuurclub mij. Die toon vind ik vaker terug in discussies. De ene club is negatiever dan de andere, maar de overeenkomst tussen natuur- en milieuverenigingen is het gebruik van cijfers die ‘de ondergang van de wereld’ aankondigen. Daar heb ik steeds meer moeite mee.
Hoe vaak moeten we niet lezen dat de natuur naar de knoppen gaat door de intensieve land- en tuinbouw? Hoe vaak wordt de klimaatverandering geassocieerd met onze manier van produceren? Op het gevaar af dat ik niet meer serieus word genomen, wil ik aangeven dat het ‘zuurpruimige’ van de natuur- en milieubeweging mij tegenstaat. Het is niet fijn praten met mensen die jou steeds van alles verwijten.
Is er dan niets aan de hand? Moeten wij dan niet nadenken over onze manier van produceren? Staan wij niet voor de opdracht om te verduurzamen? Deze vragen beantwoord ik bevestigend. Natuurlijk hebben we een klus te klaren. Ik zie in de media heel voorzichtig een tegenbeweging. Onder het motto ‘een schone wereld, een einde aan honger en economische groei voor iedereen’ verscheen het manifest van de ecomodernisten.
Dat is een nieuwe groep positieve denkers. Volgens de ecomodernisten kan het, als we onze angst voor technologische vooruitgang afschudden. Want als je niet in de toekomst gelooft, dan kun je geen betere wereld bouwen. Ik omarm deze gedachte.
Ecomodernisme is een nieuwe stroming, die hoopt een eind te maken aan het dogmatische, apocalyptische denken van de oude milieubeweging. In de oude milieubeweging is de mens schadelijk voor de natuur. Ik geloof niet in de scheiding tussen mens en natuur.
Of zoals een ecomodernist zegt: ‘Onze perceptie van natuur is een culturele constructie. Alles is al eens bebouwd of bewerkt. Of het nu de eerste generatie boeren was rond 11.000 voor Christus in het Midden-Oosten, de Maya’s die rond 2.000 voor Christus delen van de oerwouden van Midden-Amerika cultiveerden, de aanleg van het idyllische Hollandse dijkenlandschap of het door menselijk ingrijpen conserveren van gebieden als de Veluwe.
‘Ongerepte natuur is een illusie. Die bestaat bijna niet meer. Dat is ook niet erg, als we het maar niet stukmaken. De mensheid kan veel aan de natuur toevoegen. Daarbij moeten we niet bang zijn voor technologische vooruitgang.’
Terug naar de paddenstoelen. Ik ben ervan overtuigd dat de milieubeweging met haar uitgeputte strategieën eindig is. Tijd voor iets nieuws. De vrije, optimistische en liberale kijk op mens en natuur, die niet langer de angst voor het einde inluidt, maar gelooft in de vitaliteit van het aardse systeem en de kracht van de mens om de problemen te overwinnen met technologische hulpmiddelen.
Wat mij betreft wint het optimisme van de ecomodernisten het van het negativisme van de oude natuur- en milieubeweging.

Marktprijzen

Meer marktprijzen

Laatste nieuws

Nieuwste video's

Kennispartners

Meest gelezen

Nieuw op MechanisatieMarkt.nl

Meer advertenties

Vacatures

Weer

  • Vrijdag
    14° / 6°
    70 %
  • Zaterdag
    16° / 7°
    70 %
  • Zondag
    15° / 4°
    20 %
Meer weer