Penny wise en poundfoolish in varkenshouderij

De regiegroep Vitale Varkenshouderij betrekt momenteel de volledige achterban in het proces dat tot betere inkomens moet leiden voor varkenshouders.
De regiegroep dendert allerminst in sneltreinvaart door de sector door het ene bombastische plan na het andere te ventileren. Het is veel meer een traject waarin psychologische factoren de boventoon voeren. Eerst de neuzen dezelfde kant op, dan volgen de maatregelen vanzelf.
Boerderij oordeelde deze week hard over het werk van de regiegroep. ‘We drinken een glas, doen een plas en alles bleef zoals het was.’ Evenals een deel van de varkenshouders is de krant op zoek naar een masterplan. Dat masterplan is er niet en komt er evenmin in de vorm die hier wordt verondersteld.
Een sector die al zeker twintig jaar worstelt, is niet zomaar gered met enkele ingrepen. Veel veronderstelde wondermiddelen zijn in de afgelopen decennia tenslotte al de revue gepasseerd en lapmiddelen gebleken in de uitvoering. Ik herinner me de frustratie van John van Paassen, oud-voorzitter van mestcoöperatie Mestac, en een analyse van oud-Vion-topman Michiel Herkemij.
Van Paassen stapte vorig jaar balend op. Hij haalde uit naar collega’s die niet consequent voor de collectieve route kiezen, waardoor mestafzet moeizaam van de grond komt en het gezamenlijke en eigen belang wordt ondermijnd. Herkemij verwonderde zich over het hopgedrag van boeren door varkens elders of later aan te bieden bij kleine prijsvariaties, waardoor nauwelijks structuur in het slachtproces is aan te brengen.
Het masterplan beoogt die cultuurverandering voor structuurwijzigingen uit te laten gaan, zodat het verwijt dat varkenshouders ‘penny wise en pound foolish’ opereren niet meer gemaakt hoeft te worden. Die transitie zullen varkenshouders zelf moeten maken.