Niet geweken voor water

Elies Lemkes-StraverIn huis is het rustig. Yvonne Fleerakkers licht toe: ‘Onze kinderen Niek (13), Lotte(11) en Leon (9) zijn op zomerkamp van de Waspikse jongeren die dit al sinds 1965 organiseren. Die deelname is een traditie van ouder op kind. Het weekje is ‘back to basic’ en laat kinderen ervaren waar het echt om draait; plezier maken met elkaar zonder telefoon en internet. Als de kinderen thuis zijn, helpen ze, als dat zo van pas komt, ook al mee.’
Stan Fleerakkers leerde zijn vrouw kennen op de HAS waar ze beiden veehouderij hebben gestudeerd. ‘We hebben onze afstudeerscriptie samen geschreven met als titel ‘Drama in de polder’. We wilden er toch iets bijzonders van maken.’
In 1999 is het stel getrouwd. Stan Fleerakkers komt uit de Kempen. ‘Mijn ouders hadden een gemengd bedrijf. Mijn oudere broer bedrijft akkerbouw naast zijn baan buitenshuis. Onze moeder, die vier jaar geleden is overleden, stuurde het bedrijf nog mee aan. Vader, die rekening moet houden met zijn gezondheid, werkt in de moestuin. Het is prettig dat mijn broer en vader zo dicht bij elkaar wonen.’
Yvonne Fleerakkers: ‘Mijn vader zat in de maatschap met mijn oom Sjaak. Zij woonden naast elkaar in Waspik en mijn oom had plaats nodig. We zaten in de punt van de polder, een moeilijke hoek. De overheid kwam met een plan voor de Overdiepse Polder waarbij we als boeren moesten wijken voor het water. We zijn toen met het initiatief gekomen om terpen te realiseren waarop je kon blijven boeren zonder dreiging van het water’, vertelt ze.
‘Het was een lange weg met veel hobbels. We hebben zeker met vier gedeputeerden te maken gehad. In 2007 was de PKB (planologische kernbeslissing) rond. Daarna kon de inventarisatie beginnen. Van de zeventien bedrijven zijn er nu zeven op een terp teruggekomen. Een aantal is gestopt en één gezin is geëmigreerd. In september, na zo’n kleine tien jaar dus, wordt de Overdiepse polder officieel geopend.’
Haar man is toegetreden tot het bestuur van de werkgroep Overdiepse Polder. ‘Dat is best even wennen, maar bij Johan Elshof van ZLTO kan ik altijd terecht voor raad en daad. Johan is tweetalig: hij spreekt en begrijpt de taal van zowel de boer als van de overheid. Het is, zo net voor de opening, zaak de puntjes op de i te zetten. Zoals de afwerking van de terpen. Dat kost nog wel hoofdbrekens.’
De melkveehouders zijn goed bekend met ZLTO. Hij is acht jaar geleden afdelingsbestuurder geweest. ‘Belangenbehartiging en wat er op afdelingsniveau gebeurt, daar hechten we aan.’ Yvonne was bedrijfsadviseur bij de NCB en heeft veel gewerkt in West-Brabant, de Baronie en Zeeland.

Klasseboer

Sinds twee jaar is Yvonne Fleerakkers Klasseboer en coördinator Klasseboeren. ‘We hebben, ondersteund door ZLTO, vereniging Klasseboeren opgericht. We moeten er hard aan trekken om scholen geïnteresseerd te krijgen. Ze hebben volle programma’s, maar als ze eenmaal hier zijn geweest, zijn ze enthousiast. We bereiden het bezoek goed voor. De kinderen moeten er echt iets van leren. Vooral van de hogere groepen krijg je veel terug en merk je dat ze goed zijn voorbereid’, aldus de onderneemster.
‘Vaak komen er ouders mee aan wie het ook goed is om informatie te kunnen geven over ons bedrijf en onze sector. Zo kunnen we misverstanden wegnemen en een goede verbinding maken. We ontvangen trouwens niet alleen scholen, maar ook groepen van buiten Waspik. Laatst bijvoorbeeld uit Wageningen UR.’
Het Klasseboer zijn is volgens de onderneemster goed te combineren met het melkveebedrijf. ‘We hebben nu 110 koeien en 70 stuks jongvee. Dat alles op één huiskavel, dus we kunnen efficiënt werken.’
Haar man vult aan: ‘We hebben de afgelopen vijf jaar een grote stap gemaakt. Alles is verdubbeld. We kunnen dus goed vooruit. En we blijven werken aan onze bedrijfsvoering. Er zijn hier drie tot vier studieclubs in de regio. We hebben ieder jaar een gezamenlijke bijeenkomst die gefaciliteerd wordt door de Rabobank. Zo is onze ‘agro community’ ontstaan. Met acht boeren wisselen we onderling gegevens uit. We zijn onder andere bezig met de Kringloopwijzer en we hoorden ook van ZLTO Opticow, een bedrijfsscan voor melkveehouders.’
We maken een rondje door de stal. De route is efficiënt. Bij binnenkomst loop je eerst langs de koeien die aandacht nodig hebben en langs het jongvee. Er wordt gewerkt met melkrobots. Stan Fleerakkers: ‘Daar hebben we aan moeten wennen, maar nu ben ik enthousiast en ervaren we meer vrijheid. Belangrijke voorwaarde is wel dat er bij storing iemand paraat staat. In ons geval hebben we dat prima kunnen regelen.’