Beeldvorming maakt meer kapot dan je lief is

Publicitair gezien was het oerstom. De actie van een jachtopziener die meer oog heeft voor uitvoering van het nulstandsbeleid dan de beeldvorming die het afschieten van deze dieren voor het oog van de camera oplevert.
In de ogen van het grote publiek is het nulstandsbeleid dankzij dit incident een middeleeuwse praktijk. De overheid zou volgens velen een taxidienst moeten opzetten voor deze verdwaalde dieren.
Ik verwonderde me deze week over de duizenden reacties op het onderwerp in diverse media. Proletarisch Nederland ging los op het incident dat vooral door de uitgebreide fotoserie een onpasselijk beeld opriep. Een omvangrijke minderheid geeft er hardop blijk van de betreffende jager eenzelfde lot als de everzwijnen te gunnen.
De toon is ermee gezet. Het incident brengt ook op bestuurlijk en beleidsniveau een nieuwe discussie los. Natuurbeschermingsorganisaties misbruiken het incident om hun argumenten tegen het nulstandsbeleid nogmaals onder de aandacht te brengen.
Zelfs staatssecretaris Dijksma voelde zich geroepen afstand te nemen van het door haar ministerie bekrachtigde beleid. Kijk niet vreemd op als de Jachtwet weer ter discussie komt te staan.
Wat nu als een fotograaf toeschouwer zou zijn van een dodelijk verkeersongeval, veroorzaakt door een wild varken? Ook dat is realiteit. Of een wellicht nog erger scenario: dat een wild zwijn voor de verspreiding van de Afrikaanse varkenspest zou zorgen?
In dat geval zou niet voor een taxidienst worden gepleit, maar voor extra budget voor wildbeheer. Dit incident bewijst de impact van beeldvorming. Schietgrage jachtopzieners die hun werk voor het oog van de camera uitvoeren, brengen het doel van hun vak in gevaar. Zoveel is hiermee wel duidelijk geworden.