'Q-koortsclaim patiënten lijkt kansloos'

In de brief van 10 oktober stellen letselschadeadvocaten Sindram en Rohof dat het vaststaat dat de aangeschreven geiten- en schapenhouderijen de besmettingsbron van de Q-koortsinfectie waren.

De bedrijven zouden onvoldoende hebben gedaan om te voorkomen dat deze bacterie ook mensen zou treffen.

Het verwijt aan het adres van de geitenhouders stoelt volgens de advocaten van de patiënten op risicoaansprakelijkheid voor gevaarlijke stoffen, productaansprakelijkheid, onrechtmatige daad en werkgeversaansprakelijkheid.

Niet steekhoudend

De argumentatie van Sindram en Rohof houdt volgens Gerard Snijders houdt geen stand. 'Feitelijk komt hun redenering erop neer dat er helemaal geen intensieve veehouderij in Nederland zou kunnen bestaan, omdat er altijd een kans is dat een epidemie als die van de Q-koorts uitbreekt.'

Snijders geeft aan dat aansprakelijkheid normaal gesproken ontstaat wanneer iemand verwijtbaar iets verkeerd heeft gedaan. Bijvoorbeeld als een geitenhouder zich niet aan richtlijnen voor hygiëne en veiligheid heeft gehouden of roekeloos is omgesprongen met besmette geitenmest.

Daar is geen enkele indicatie voor. De aansprakelijkheden die in de brief als de belangrijkste grondslagen voor de claim zijn vermeld, kunnen niet tot toewijzing van vorderingen leiden, stelt Snijders.

Gevaarlijke stof

Een bacterie waarmee een geit is geïnfecteerd kan niet worden aangemerkt als gevaarlijke stof. De regeling van de productenaansprakelijkheid is niet van toepassing, omdat de geitenmest niet in de handel is gebracht.