Een dag mee bieten laden met vrachtwagenchauffeur Melanie Gall

Op de suikerfabriek van Cosun Beet Company in het Groningse Vierverlaten is het op een vroege maandagmorgen een drukte vanjewelste. Tientallen vrachtwagenchauffeurs staan na de zoveelste rit weer in de rij om hun lading bieten te lossen. Een voor een naderen ze de weegbrug, waar de lading wordt gewogen en ze vervolgens door mogen rijden naar de losplaats.

Tussen een van de vele vrachtwagens komt een wagen met witte cabine en daarop de naam H.S. Agri tot stilstand. Achter de kenmerkende blauwe gordijnen met witte fransjes komt een vriendelijk gezicht tevoorschijn. Melanie Gall, 28 jaar jong, opent de deur van 'haar' vrachtwagen. 'Kom erin!', roept ze met een zwaaiend handgebaar.

De rit gaat naar de weegbrug, waar duidelijk wordt hoe zwaar de vracht is. Gall voert een pasje in dat is gekoppeld aan de vrachtwagen. 'Zie je het camerabeeld?', wijst ze naar het scherm. 'Hierop is de lading goed zichtbaar en zo weten we waar kan worden geprikt, zodat niet op de rongen van de vrachtwagen wordt geprikt. Naast het wegen wordt steekproefsgewijs een monster genomen om het suikergehalte in de bieten te monitoren.'

Na de weging en monstername brengt Gall na een paar honderd meter de vrachtwagen wederom tot stilstand. Kordaat trekt ze een veiligheidshesje aan en zet ze een helm op. 'Ik moet even de haken van de klep losmaken, zodat ik zo meteen door kan rijden om de lading te lossen.' Bij het openen van de deur komt een typische geur de auto binnen. 'Dat is de geur van suikerbieten', weet ze inmiddels als geen ander. 'Ik ruik het niet meer, het went snel.'

Terug in de auto krijgt de vrachtwagenchauffeur via de 27MC, ofwel een CB-bakkie, een seintje dat ze mag doorrijden naar de losplaats. Met een flink gebulder rollen de suikerbieten in groten getale uit de kieper, waarbij ze worden 'opgezogen' in een soort van put. Zodra de kieper leeg is, zet Gall de haken van de laadklep weer vast en gaat de reis verder: op naar het boerenland, voor een nieuwe vracht suikerbieten.

'Ik rijd sinds mei op de vrachtwagen voor H.S. Agri', vertelt Gall, terwijl ze met haar vrachtwagen over het terrein van Cosun Beet Company manoeuvreert. 'Van september tot eind januari zitten we in de bietencampagne en rijden we als team talloze bieten van het Groningse en Drentse boerenland naar de suikerfabriek in Vierverlaten.'

Negenduizend bietentelers

Het transportbedrijf, dat is gevestigd in het Drentse Zuidlaarderveen, rijdt al jaren bieten voor Cosun Beet Company. Deze suikerproducent, met productielocaties in het Groningse Vierverlaten en het Noord-Brabantse Dinteloord, werkt met zo'n negenduizend bietentelers samen en verwerkt 1,42 miljoen ton suiker per jaar.

Om al die bieten binnen te halen, rijden duizenden vrachtwagens van verschillende transportbedrijven door het hele land dag en nacht af en aan. 'Dat zijn heel wat ritjes', lacht Gall. 'Zelf rijd ik het liefst 's nachts. Dan is het mooi rustig en kun je goed doorrijden. Het leuke is dat veel boeren heel gastvrij zijn en goed om ons denken. Vaak brengen zij koffie, thee, broodjes of zelfs gehaktballen en snert. Of ze zetten het voor ons klaar.'

Gall en haar collega's werken in ploegendiensten. 'We zijn met twaalf chauffeurs en beschikken over zes auto's. Ik rijd zo'n vijf tot zes diensten van 12 uur in de week. Een uur van tevoren word ik gebeld over hoe laat ik moet beginnen en waar ik de auto kan overnemen van mijn collega. Vanmorgen werd ik om 4 uur gebeld en ging ik om 5 uur rijden.'

Afwisseling en vrijheid

Na een vlotte rit over de A7 richting Zuidbroek, gooit Gall haar vrachtwagen op de plaats van bestemming in de achteruit. Ze manoeuvreert hem naast de kraan die de kieper van de vrachtauto opnieuw volgooit. Op de kraan zit Peter Bijl, die al 47 jaar als kraanmachinist werkt. Net als Gall geniet hij van de afwisseling en vrijheid.

'Je ziet veel onderweg', zegt Bijl. 'Ik kan er wel een boek over schrijven. Zo hebben we 's nachts paarden van de snelweg geplukt en heeft een collega eens een stel voor de bevalling naar het ziekenhuis gebracht.'

De kraanmachinist hevelt de bieten van de bult over in de vrachtwagen. 'De combinatie mag in totaal 52,5 ton zijn', legt Gall uit. Dan vervolgt zij haar rit naar de fabriek. 'Je zit alleen in de auto, maar hebt veel contact met collega's. En er is veel afwisseling; de ene keer rijden we midden in Groningen, daarna tegen de Duitse grens en vervolgens zitten we ergens in Drenthe. Dat maakt het leuk.'