'Voor mij is het elke donderdag Moederdag'

En voor de liefhebbers; het is Hollands eten met piepers, doorgekookte groenten en vette jus. Heerlijk! En om gedoe thuis te voorkomen, zeg ik dat over het eten thuis ook.

Mijn moeder is ook een beetje de landbouwgeschiedenis van de afgelopen zeventig jaar. Geboren als middelste in een groot gezin met elf kinderen. Er werd hard gewerkt en zuinig geleefd. Van de elf kinderen werden er negen boer. Dat was normaal in die tijd en dat werd gezien als een mooie toekomst.

Een generatie verder zijn er van de bijna vijftig kleinkinderen nog maar drie met een boerenbedrijf. Dat zegt alles over de ontwikkelingen die er in onze sector hebben plaatsgevonden.

Ook mijn moeder is boer geworden. Al heette de vooropleiding toen nog de huishoudschool. Na een aantal jaren in de huishouding te hebben gewerkt, is ze jong getrouwd en de dag erna zat ze al onder de koeien, om te melken. Naast het werk op de boerderij werden er kinderen geboren en vervolgens werden deze kinderen met veel aandacht opgevoed.

Nadat de kinderen enigszins zelfstandig waren, heeft ze jarenlang de kraamstal gedaan en ze had er goed kijk op en gevoel voor. Nog steeds steekt ze elke donderdag haar hoofd om de hoek en loopt ze een rondje langs de biggen of ze er goed en gezond bij liggen. En mocht dat niet zo zijn, dan laat ze het weten.

Zestien biggen geen uitzondering

Verder is er natuurlijk de wekelijkse vraag hoe de prijzen zijn en of ik alles nog kan betalen. Ook is er de verwondering dat de productie en de zeugen nog steeds verder omhoog gaan. Nu zijn zestien biggen bij een zogende zeug geen uitzondering, terwijl je in de jaren tachtig blij was met elf.

En als er weer een verbouwing plaatsvindt, staat ze vol bewondering te kijken wat er nu weer verandert of wordt bijgebouwd. Vervolgens zegt ze zachtjes zegt dat papa het vast ook geweldig had gevonden.

Binnenkort wordt mijn moeder tachtig jaar en ik hoop en spreek de wens uit dat er nog vele bemoederende donderdagen komen.