Boersen zorgt voor opvolging en verbreding melkveehouderij

Vooral fietsers weten de weg naar ijs- en zuivelboerderij De Wieringer van Boersen, Mostert en hun vennoot Jan-Pieter Mulder in het Noord-Hollandse Hippolytushoef te vinden. In een winkeltje kunnen zij zichzelf bedienen: melk tappen, een kopje koffie inschenken, ijs halen uit de vriezer en literflessen vla en fruityoghurt uit de koeling. Op warme dagen staat Boersen of een van haar medewerkers er zelf ijs te scheppen vanachter de zwart-wit gevlekte ijskraam.

Niet alleen zetten de ondernemers ijs af op eigen erf, ook boerderijwinkels en restaurants nemen het ijs af. Jaarlijks gaat er 30.000 kilo melk naar deze tak. 'IJs maken is een gok geweest, maar uiteindelijk heeft het ons veel gebracht. Het is zo mooi om mensen te zien genieten van een product dat we zelf maken.'

Klein kraampje

Boersen begon in 2018 met de verkoop van jams en siropen in een klein kraampje langs de weg, afkomstig van de aardbeienkwekerij van haar vader op Texel om te kijken of er interesse was voor boerenproducten. Niet lang daarna investeerde ze in een ijsmakerij. Ze schafte een ijsmachine aan, een demomodel van 20.000 euro en volgde een opleiding ijsbereider bij het IJscentrum.

Mostert is ondertussen aangeschoven aan de keukentafel. Tot een paar jaar geleden zag de toekomst van zijn extensieve melkveehouderij er heel anders uit. De melkveehouder was 50-plus, had geen opvolger, optimaliseerde het bedrijf maar had geen investeringsplannen meer. 'Ik dacht er nog niet aan maar de volgende stappen waren afbouwen en stoppen', zegt hij.

Boersen bracht daar als dochter van zijn vrouw Ina verandering in met de vraag of zij ijs mocht maken op de boerderij. Of hij daar lang over na moest denken? Mostert schudt zijn hoofd. 'Ik had graag producten willen verwaarden, maar heb daar in mijn eentje nooit de kans voor gezien.'

Boersen kwam in de vennootschap, maakte de ijs- en zuiveltak groter met hulp van haar moeder en enkele medewerkers en leerde koeien melken. De multifunctionele tak smaakt naar meer. De eigenaren gaan investeren in een bedrijf waar burgers bij wijze van spreken tussen de koeien kunnen lopen, een ijsje kunnen eten en soep en een broodje kunnen nuttigen en waar bedrijven kunnen vergaderen. 'Ik wil de boerburgerverbinding versterken en laten zien dat koeien hier een goed leven hebben. Met de nieuwe beleefboerderij kunnen we het bezoek van mensen uitbreiden omdat we hen meer kunnen bieden.'

Aanleiding om burgers meer bij het boerenleven te betrekken is dat ze tijdens haar stage en werk op een advocatenkantoor op de Zuidas in Amsterdam regelmatig 'keiharde discussies' met haar collega's voerde over de agrarische sector.

De ondernemers boeren op een bijzonder plek: het voormalige eiland Wieringen, in het Waddengebied. Het is bij fietsers populair om de kronkelige weggetjes en glooiingen. 'Wieringen is Texel zonder Noordzeekust', constateert Boersen, afkomstig van Texel, enthousiast. Ze hecht dan ook veel waarde aan een goede landschappelijke inpassing van het bedrijf.

Samen met Mostert en haar man Jeroen Meijer zit Boersen gebogen over een schets. Die is gemaakt door landschapsarchitecten, in samenwerking met gemeente Hollands Kroon en provincie Noord-Holland. 'Door deze mensen zijn wij anders naar de inrichting van het bedrijf gaan kijken. Als boer zit je toch wat in je eigen bubbel. De ijssalon wordt nu zo gesitueerd dat je een prachtig uitzicht op de koeien hebt.'

De vrijloopstal van Hanskamp met een drainagezandbodem en beddingcleaner wordt de publiekstrekker. 'Ik heb niet zoveel met ligboxen. In deze stal kunnen de koeien naast elkaar liggen alsof ze in het land liggen, heel relaxt.' Boersen won met haar idee onlangs de publieksprijs van Dutch Dairy Challenge. Ze zijn bezig met een aanvraag bij de gemeente voor een bouwblokvergroting van 1 naar 1,5 hectare.

Een goed verhaal

Niet alleen de multifunctionele tak verandert, ook de melkveehouderij. 'Wat betreft arbeidsefficiency gaan we erop vooruit', stelt Mostert. De melkveehouders krimpen met 30 koeien. Het melken van zeventig koeien met een robot is rendabel, stellen ze. En minder koeien zorgen voor minder stikstofuitstoot.

Het jongvee dat op een locatie op 3 kilometer afstand is gehuisvest, komt terug op het bedrijf. Jan-Pieter Mulder heeft daar nu de zorg over. Mulder is 73 jaar en stapt over een tijd uit de maatschap. Ilse's man Jeroen Meijer komt in de toekomst in de maatschap. Hij heeft een opleiding tot kok gevolgd en wordt verantwoordelijk voor de lunchroom.

Financiering

De investering van het nieuwe bedrijf vergt zo'n 500.000 tot 1 miljoen euro. Een fors bedrag, beamen ze. Hoe gaan ze dat financieren? 'We gaan met een goed verhaal naar de bank. Voordeel is dat er draagvlak is vanuit de gemeente en provincie', zegt Mostert.

Bovendien werken de veehouders aan 'een goede exploitatie met goede cijfers', vervolgt de Noord-Hollander. 'We verwachten dat de zuivel- en ijstak de dertig koeien die we minder gaan melken, kan opvangen. Wat de terugverdientijd is, is lastig te zeggen. Ik schat zo'n veertig jaar.' Boersen luistert aandachtig: 'Ik hoop meer uit de verbredingstak te halen', reageert ze.

Voor Boersen is het werk op de boerderij een grote carrièreswitch. Zij stopte met haar baan als juridisch medewerker op een groot advocaten-, fiscalisten- en notarissenkantoor op de Zuidas in Amsterdam. 'Daar had ik na mijn opleiding Rechten aan het hbo uitzicht op een vast contract. Ik was heel erg gedreven, maar een kantoorbaan benauwde me. Zou ik dat nog veertig jaar moeten doen?

Andere wereld

Het was ook een heel andere wereld dan Boersen gewend was. 'We maakten skireisjes, zaten in de mooiste hotels en leerden dineren volgens de etiquetteregels. Mijn spaarrekening groeide.' Nadat ze de deur van het advocatenkantoor had gesloten, dacht ze steeds vaker terug aan haar bijbaan als tiener op ijsboerderij Labora op Texel. 'IJs maken en scheppen betekent echt knallen. Iedereen is blij, want ijs is lekker. Die sfeer, daar houd ik van.'

Hoewel Mostert het aanvankelijk 'oerstom' vond dat ze haar baan op de Zuidas vaarwel had gezegd – ze had er immers voor geleerd en het verdiende goed – was hij blij met de vraag over het ijs maken. De melkveehouder geniet van de reuring op het erf die de tak met zich meebrengt. 'Eerst maakte ik met alle kennissen in de tuin een praatje. Nu schiet ik alleen nog bekenden aan die ik lang niet heb gezien.'

Agrarische vakkennis

Waar de melkveehouder wel wat vraagtekens bij zet, is dat zijn 'bonusdochter' geen agrarische opleiding heeft. 'Ze kan beroepsschriften vanwege haar studie beter lezen dan ik, maar agrarische vakkennis is ook noodzakelijk om een boerderij te runnen.' 'Misschien ga ik een cursus of opleiding volgen', reageert Boersen. 'Wim heeft Jeroen en mij melken geleerd. Wij kunnen altijd bij hem terecht met vragen. Er was meteen een klik toen hij tien jaar geleden een relatie kreeg met mijn moeder. We kunnen goed met elkaar opschieten, maar we botsen ook wel eens.'

Een nieuwe generatie moet je uiteindelijk vrij laten, concludeert de melkveehouder. 'Ik heb vertrouwen in mijn opvolgers. Binnen vijf jaar hoop ik dat hier een nieuw bedrijf staat.'