Melkveehouder moet flink compenseren vanwege eiwitgehalte herfstkuil

Het mineralengehalte is ook lager dan het gemiddelde van de afgelopen vijf jaar, blijkt uit cijfers van Eurofins Agro. Het lagere ruw eiwitgehalte resulteert ook in een fors lager OEB-gehalte van 53 gram per kilo droge stof. Het langjarig gemiddelde van najaarskuilen komt uit op 71 gram per kilo droge stof.

Het DVE-gehalte ligt met 61 gram per kilo droge stof iets onder het langjarig gemiddelde van 63 gram. Hierdoor ligt de ratio DVE/OEB hoger. Dat heeft een gunstig effect op de eiwitefficiëntie in de koe, zeker wanneer het aandeel graskuil in het rantsoen hoog is.

VEM-gehalte

Met de energievoorziening van de najaarskuilen is niet veel aan de hand. Het VEM-gehalte ligt op 891, ruim 10 punten boven het langjarig gemiddelde van 880 VEM. Dit wordt vooral veroorzaakt door het lagere ruwasgehalte. Het drogestofgehalte van de najaarskuilen is met 41,1 procent iets lager dan het langjarig gemiddelde (42 procent).

Daarbij zijn de septemberkuilen wel een stuk droger (42,5 procent) dan de oktoberkuilen (31,5 procent). De verklaring is dat er in september minder neerslag viel dan in oktober. De nattere oktoberkuilen laten ook een hoger boterzuurgehalte zien (2,9 gram per kilo drogestof).

Mineralen

Het lagere ruwasgehalte komt deels door de lagere gehaltes aan mineralen dit najaar. Dit zag Eurofins Agro ook in de voorjaar- en zomerkuilen van dit jaar. Vooral de gemiddelde gehaltes van koper, kobalt en selenium liggen onder het langjarig gemiddelde. Maar ook de natrium-, zwavel-, zink-, mangaan- en ijzergehaltes zijn lager dan anders.

De variatie van veel van deze elementen ligt dit seizoen wat hoger dan andere jaren. Het is dus belangrijk om met gemeten waardes te rekenen in het rantsoen, in plaats van gemiddelden. Dat voorkomt tekorten bij de melkkoeien en daarmee problemen met vruchtbaarheid en een tegenvallende melkproductie.