'Teleurgesteld in Agrifacts'

In een ver verleden hadden wetenschappers een positie in de samenleving die vergelijkbaar is met die van rechters. Ze hielden afstand van het publieke debat en het maatschappelijk gekrakeel. Dit om hun geloofwaardigheid als waarheidszoekers niet te ondermijnen. Ze hadden in de samenleving hetzelfde aanzien en genoten hetzelfde vertrouwen als rechters.

Daar is niets meer van over. Grote groepen in de samenleving hebben geen vertrouwen meer in de wetenschap. Dit komt tot uiting in het klimaatdebat, de coronacrisis en onder boeren in de stikstofdiscussie.

Milieuorganisaties hebben hier in hoge mate aan bijgedragen met hun activistische, wetenschappelijke onderzoeksbureaus die geen waarheid zoeken, maar slecht een rechtvaardiging proberen te creëren voor gewenste conclusies. Milieuorganisaties die net doen alsof ze wetenschap bedrijven; tegelijk zien wij mensen in de wetenschap die zich laten verleiden zich activistisch te uiten. Het is de bijl aan de wortel van het vertrouwen in de wetenschap.

Zoals al gezegd, verwachtte ik dat Agrifacts de zuivere wetenschap terug zou brengen en deze zou zuiveren van de activistische zwijnerij. Geleidelijk gleed Agrifacts echter af naar het evenbeeld van de activistische onderzoeksbureaus van milieuorganisaties, alleen in tegenovergestelde richting. Ook Agrifacts probeert rechtvaardiging te creëren voor gewenste conclusies in plaats van waarheid te zoeken. Dat kwam vooral tot uiting in de publicatie over stikstof die uit de natuur vrij zou komen.

Ik wil een onderzoeksbureau dat zuiver waarheid zoekt en geen boerenactivistisch onderzoeksbureau, tegenovergesteld aan die van de milieuorganisaties. In het publieke debat wordt de geloofwaardigheid van het boerenstandpunt erdoor ondermijnd en radicale boeren worden bevestigd in onrealistische standpunten, wat het boerenfront in stukken uiteen laat vallen.