Duurzaamheid, wat mag het kosten?

In de media werd de PBL-conclusie door veel mensen ontkracht. Voorbeelden en berekeningen werden aangedragen om aan te tonen dat duurzame investeringen in woningen wel degelijk uit kunnen. Ik herken trouwens dit fenomeen: een rapport van een adviesorgaan van de overheid stuit op veel commentaar omdat de uitkomst niet bevalt.

In dit geval denk ik dat de conclusie van het PBL klopt. Opvallend is dat diegene die het continu over verduurzaming hebben de conclusie dat verduurzamen geld kost, niet durven beamen. Blijkbaar weten ook zij dat de meerderheid duurzaamheid belangrijk vindt, zolang het maar niet te veel kost of ongemakkelijk wordt.

Voor landbouw geldt hetzelfde. Ook daar verlangt men meer duurzaamheid, maar is de bereidheid om daarvoor een meerprijs te betalen zeer beperkt aanwezig. Om nog maar te zwijgen over wat de definitie van duurzaamheid is.

Ik hoor in de sector dikwijls dat we alleen moeten inzetten op wat uit de markt kan komen. Echter markt en politiek zijn soms ambivalent. De nertsenhouderij is een voorbeeld van een sector met een goede markt die politiek geen bestaansrecht gegund wordt.

Overigens is dit zeker geen verwijt aan de nertsenhouderij maar het maakt duidelijk dat politiek vaak leidend is en niet de markt. Blijven investeren in de politiek en ze verantwoordelijk houden voor financiële consequenties is daarom van levensbelang voor onze sectoren.