Boerenprotesten dwingen overleg af

Maar wat bleek? De provincies waren op cruciale onderdelen nog strenger dan het kabinet. Gevolg: onduidelijkheid alom. Want welk beleid was nou leidend, het nationale of het provinciale?

Boeren hadden het direct helder. Zij hebben al sinds jaar en dag te maken met de lange arm van de provincies die reikt tot in de stal. Dus trokken zij massaal naar de provinciehuizen. En met succes: Gelderland, Drenthe, Friesland, Limburg, Overijssel, Zeeland en Utrecht zetten de voorgestelde beleidsregels voorlopig in de ijskast. Alleen Noord-Brabant, Flevoland, Noord-Holland, Groningen en Zuid-Holland houden voet bij stuk.

De inkt van de provinciale stikstofregels was dus nauwelijks droog of ze staan alweer ter discussie. Dit kan niet anders uitgelegd worden dan als het resultaat van slechte politiek. Een schoolvoorbeeld van hoe de overheid zich in de eigen voet schiet als zij zonder overleg en draagvlak ingrijpende regels (opnieuw) oplegt.

Gedeputeerden vonden overleg met de landbouwsector niet nodig en waren vooral met elkaar bezig, en met het kabinet. Een direct gevolg van onze politieke versplintering. Door te weigeren in overleg te gaan met boerenvertegenwoordigers, verliezen zij het contact met degenen waar het echt om gaat. Grote boerenprotesten zijn nodig om weer gezien te worden en overleg af te dwingen.

Het kabinet en de provincies hebben donderdag aangegeven nog zes weken nodig te hebben om duidelijkheid te kunnen geven over de invulling van de nieuwe stikstofregels. Willen zij daadwerkelijk de stikstof doen dalen, dan zullen de regels haalbaar moeten zijn voor boeren en zullen zij actief moeten worden betrokken bij de invulling ervan. Gebeurt dat niet, dan zal de sector verkrampt achterblijven en zullen de gewenste investeringen, doorontwikkeling én dus de stikstofdaling uitblijven.