Pompen én (ver)zuipen

Recent horen we ook geluiden van verzakte gebouwen in andere delen van Nederland. Als gevolg van de droge zomer is de grondwaterstand erg laag en dalen veen- en kleigronden namelijk onverwacht snel.
Hoe hoog moet de grondwaterstand eigenlijk zijn? Voor de burgers in de getroffen huizen moet het peil duidelijk omhoog. Voor de agrariërs in hetzelfde gebied kunnen juist andere belangen spelen.

In de kustgebieden klagen ze over een te hoog grondwaterpeil met als gevolg natte kelders. Om nog maar niet te spreken van de hoge zandgronden, waar een te laag peil de komende zomer tot beregeningsverboden kan leiden. Per gebied wordt pijnlijk duidelijk dat water ook in Nederland weleens een groot issue kan worden.

Het is niet alleen wegpompen, maar daarmee elders juist oppompen of vasthouden in beken en sloten. Bij ons in het dorp houdt het water van de Maas de gemoederen bezig.

Met de overstromingen van 1993 en 1994 in het achterhoofd hebben onderzoekers berekend dat de dijken verplaatst moeten worden en verhoogd. De burgers en bedrijven die buitendijks komen te liggen ten spijt. Je zou verwachten dat de naderende waterschapsverkiezingen op dit moment het gesprek van de dag zijn.

In het zuiden van ons land is dit nog niet het geval. Daar zijn ze meer geïnteresseerd in wie er per (deel)gemeente, niet eens democratisch gekozen, prins carnaval is geworden. De komende drie dolle dagen vergeten de mensen hun zorgen en kleuren de straten en kroegen door kleurrijke kostuums. Het enige wat dan in overvloed stroomt, zal het bier zijn.

Een goede gelegenheid om als agrariër met de burger te klinken op een goede samenwerking als we weer nuchter zijn. Tja, het gaat om pompen én (ver)zuipen komende weken.