Hoop op een normaal 2019

Wat dat betreft zijn we wel toe aan een paar jaar rust. Er ligt nog genoeg ellende van de afgelopen paar jaar, wat nog niet is afgewerkt. Verder hoop ik op een jaar zonder weerextremen.
Als ik een beetje vooruit kijk naar wat ons te wachten staat, hebben we de eerste maanden al genoeg dingen om ons mee bezig te houden. Hoe pakt het fosfaatrechtenstelsel uit? Hoeveel boeren zijn met de jaarwisseling opeens crimineel geworden, omdat ze een economisch delict hebben gepleegd? En wat betekent dat dan?

Verder komen er verkiezingen aan. Provincie, waterschap en Europa. Allemaal van groot belang voor ons als boeren. Als ook hier de versplintering van de politiek doorzet, hoe moet er dan beleid worden gemaakt? En wat betekent een toevallige meerderheid voor de ruimte die we als boeren krijgen om ons ding te doen? Ik wil vooral boer zijn en op een leuke manier voedsel produceren.

Maar vooral wil ik optimistisch het jaar tegemoet treden. Tussen alle ellende en kritiek die we over ons heen kregen gestort, zag ik afgelopen jaar ook dat het besef bij meerdere partijen daagt dat boeren en tuinders betaald moeten krijgen voor hun inspanningen. Naast de productie van voedsel van wereldklasse, wordt van ons veel gevraagd op diverse terreinen. Dat kan niet voor niks. Ook daar moet een verdienmodel aan vastzitten.

Ik hoop en verwacht dat de erkenning dat boeren fatsoenlijk gewaardeerd moeten worden voor maatschappelijke diensten verder uitgebouwd wordt. Afgelopen jaar zijn er verschillende initiatieven opgezet om die waardering ook te verzilveren. Dat gaat met vallen en opstaan en heel veel discussie, maar moet wel doorgaan.

Verder hoop ik dit jaar veel te leren. Over ons kruidenrijk grasmengsel, hoe dat te managen en of dit breder inpasbaar is. Over de percelen waar ik een contract voor agrarisch natuurbeheer heb afgesloten. En over alle andere leuke, nieuwe dingen die op mijn pad komen. Ik heb er zin in om er een mooi jaar van te maken.