Dansen voor de drone

Column Multifunctionele landbouw Hanna Hilhorst 18 apr 2017 om 13:16uur

Natuurlijk zijn dieren niet te regisseren. Je kunt wel bedenken dat je hond voor de camera - met buiten beeld een koekje - een knap kunstje doet, maar als hij niet wil, dan wil hij niet.

Poezen, schapen, paarden: allemaal even eigenwijs en niet te sturen. En toch. Aangemoedigd door de vele filmpjes van hossende koeien op sociale media, nodigden wij vriend Ben uit voor onze jaarlijkse koeiendans. Ben heeft een drone.

'Zodra de staldeuren opengaan, zullen ze gaan rennen', instrueerden we hem. 'Langs de jongveestal, de bocht om, richting kavelpad. Dat pad is 300 meter lang. Ze draven helemaal naar het achterste weiland. Daar staan wij met onze deelnemers en ongeveer honderd bezoekers. Laat de drone er maar boven cirkelen. Inzoomen mag ook. Het gaat vooral om de sfeer en de gekke sprongen die de koeien maken in de wei. Je zult je ogen uitkijken.'

Het was voor het eerst dat we mensen van buiten de boerderij hadden uitgenodigd bij de koeiendans aanwezig te zijn. Klanten, ouders van deelnemers en zelfs mensen uit de stad.

'Mijn dochter ziet voor het eerst een koe', riep een moeder enthousiast. 'Ik ben vergeten mijn laarzen aan te doen', jammerde een vader. Spetters modder en mest sierden zijn nette stappers. Veilig opgesteld achter een stroomdraad pakte velen hun telefoon of camera. 'Gooi de staldeuren maar open.'

Daar kwamen ze. De grootste koe voorop, luid loeiend en in draf. Daarachter - keurig in rang - haar stalgenoten. Enthousiast, uitgelaten en allemaal met één doel: het weiland.

'Bzzzzzzz', zoemde de drone in de lucht. De voorste koe bleef staan en tuurde naar boven. Wat was dat? Ook haar volgers hielden halt. 'Kom maar koeien', riepen de bezoekers. 'Hierheen.' 'Ook dat nog', zag je de koeien denken. Om bij het weiland te komen moesten ze de mensenmassa passeren. Totaal niet handig, bedacht ik nu.

Met mijn zoon op mijn arm keek ik gespannen toe. 'Kom koeien. Ik heb al deze mensen beloofd dat jullie zouden hupsen en hossen. Alsjeblieft.'

Aarzelend kwamen de koeien weer op gang, ze naderden tot op 50 meter. 'Dansen koeien, ga maar dansen', riepen de kinderen. 'Bzzzz', deed de drone. Afleiding alom. En toen: een aanloop, een sprint: de dapperste koe bereikte het weiland. Een tweede volgde. Een derde. Een huppeltje, een sprong, een voorzichtige draai. Daar bleef het bij. Soms wil je gewoon te graag.