Door afbreukrisico is nederwiet geen kans

Los van de vraag wat ik er in maatschappelijk opzicht persoonlijk van vind, kun je dit vanuit de glastuinbouw op verschillende manieren belichten en bekijken. Daarbij kun je ook weer verschil maken tussen de teelt van cannabis voor medicinale doeleinden of voor coffeeshops.

Maar eerst past een relativering. De markt voor wiet in Nederland is geschat op 166.000 kilo en export ligt voorlopig niet in het verschiet. Als één professionele kweker zich een beetje druk maakt, kan hij met vier teelten per jaar op zo'n 5 hectare deze productie met gemak realiseren. Dan weet je ook dat de productie veilig plaatsvindt en de kwaliteit constant en goed is. Dat is beter dan het geklooi in zoveel kelders en op zoveel zoldertjes, waarbij ook nog 1 miljard kilowattuur gratis van het net wordt getapt.

Maar voor de Nederlandse sector met bijna 10.000 hectare glas is dit nauwelijks een kans te noemen. Het afbreukrisico voor de sector is wellicht veel groter.

Californië heeft in 2015 de wietteelt gelegaliseerd. Ik hoor dat enkele (kleinere) siertelers zijn overgeschakeld, maar dat dit heeft geleid tot hoge hekken en beveiliging op de bedrijven. Er blijft kennelijk toch een sfeer van criminaliteit omheen hangen, mede door de netwerken die zich met de handel bezighouden. Als glastuinbouw zitten we zeker niet op zo'n sfeer te wachten.

Daarnaast staan onze producten in Europa bekend als mooi en gezond, duurzaam geteeld en van uitstekende kwaliteit. Als het beeld gaat leven dat de tomaten en chrysanten in Nederland tussen de wiet worden geteeld, dan gaat dat ten koste van onze reputatie.

De glastuinbouw zoekt wel naar nieuwe gewassen en inhoudstoffen voor medicinale toepassingen of natuurlijke grondstoffen. Voorbeelden daarvan zijn digoxine, artesamine, algen of vanille. Het is een uitdaging om daarvoor teelt- en verdienmodellen te ontwikkelen. Dat lijkt mij een betere richting dan de wietteelt, ook al is dat straks op zichzelf legaal.