In herinnering

Een week na het verschijnen van mijn column is hij overleden. Zo snel kan het dus gaan.

Mijn vader wilde geen behandelingen en geen lijdensweg, hier was hij heel duidelijk in. Nadat hij dit slechte nieuws kreeg, zijn we bij de huisarts geweest om euthanasie te bespreken, als dit nodig mocht zijn. De papieren hiervoor heeft hij met volle overtuiging ingevuld en getekend.

Lopen

De kanker ging snel en ook de pijn was verschrikkelijk, vooral in zijn lies. Lopen ging steeds moeizamer en op een zaterdagochtend kon hij zijn bed niet meer uitkomen. Tot die dag sliep hij nog gewoon boven, daar kon hij mede door zijn sterke armen nog zelf komen.

Dezelfde dag is er een bed geregeld voor in de kamer, maar moest hij nog wel naar beneden. Dat was een hele onderneming, maar het is ons toch gelukt. Dit was het moment waarop hij zei: 'Zo hoeft het van mij niet meer. Van mij mogen ze me een spuitje geven.'

Heel traject

Na het weekend kwam de eigen huisarts en heeft hij het verzoek voor euthanasie gedaan. Hier gaat een heel traject aan vooraf.

Vrijdag 12 februari is hij in het bijzijn van mam, zijn kinderen en kleinkinderen rustig ingeslapen. Hij was sterk, niet bang en hij was er helemaal klaar voor.

Gek en mooi

Het is gek dat je maandag al weet dat hij vrijdag zal overlijden, maar het was ook mooi. Elke dag kwamen er bezoekers, maar hun vertelden we het niet.

Het was ondanks de pijn die hij had telkens heel gezellig en ook voor ons en zijn kleinkinderen was het een mooie week. Herinneringen werden opgehaald en zijn leven werd besproken. Er werd gelachen, maar ook gehuild.

Gemis

Na de crematie gaat het leven weer door en dan voel je het gemis. Er is geen dag dat ik niet aan hem denk, ook omdat hij hier zo vaak kwam.

Altijd aan het klussen, wat we nu zelf moeten doen. Ook de tuin van ons vakantiehuis en de groentetuin doe ik nu zelf. Terwijl ik daar sta te schoffelen of te zaaien, denk ik aan hem en hoezeer hij wordt gemist.

Pootaardappelen

De pootaardappeltjes voor in de groentetuin had hij al op de vliering staan om te spruiten. Hij plantte ze altijd vroeg in het voorjaar om al heel vroeg nieuwe aardappelen te kunnen eten. Mijn zus en ik hebben ze verdeeld en hebben ze nu beiden zelf geplant in onze tuin.

Wat zullen deze eerste nieuwe aardappelen bijzonder smaken.