Slapen

Het is zaterdagavond, een uur of negen. Mijn man is op verjaardagsvisite en ik ben thuis bij onze kinderen. Met mijn kop koffie op de bank zit ik wat te lezen en bedenk me dat ik beter kan gaan slapen.
Want het komt er soms niet van: even een goede nacht maken. ‘s Morgens vroeg op en ‘s avonds laat erin, mede door het mooie weer. ‘s Nachts een kind wakker, een koe die loeiend laat merken dat haar kalf er nu toch echt uit moet.
Het is te doen, maar op een gegeven moment sloopt het je. Je wordt chagrijnig, ergert je, zegt iets onaardigs tegen de verkeerde persoon. Het moet echt, slapen en wel nu. Als mijn man het nu maar niet te laat maakt.
Iets anders, zal ik u vertellen, de eerste snee is binnen. Mooi gras met vast een hoog VEM-gehalte en een kuil die onder goede omstandigheden afgewerkt kon worden. Geen wind, geen regen, niet te warm. Het scheelt alles. Op naar ronde nummer twee.
Gras in de kuil, gras in de baal, straks nog wat hooi van het beheersland. Ons terrein komt wel weer vol dit jaar. Mits het goed weer wordt uiteraard.
De trekkerchauffeur van de opraapwagen had nog een grap over de ooievaars op het gemaaide land. Of mijn man hier misschien iets meer van wist? Deze jongen had het blijkbaar nog niet zo vaak gezien, in zijn nog niet zo lange carrière bij onze loonwerker. We hebben er hard om gelachen met elkaar.
De verbouw van de melkstal loopt tot nu toe voorspoedig. De vloer is gestort en de nieuwe buitenmuur staat bijna overeind. We gaan van twee keer vijf naar twee keer acht koeien.
Het zal wennen worden met melken. Niet meer in een visgraatmelkstal, maar in een zij-aan-zijmelkstal.
De inrichting wordt het grootste werk. Daar komt een installatiebedrijf voor. Deze mensen komen hier al langer over de vloer.
We vertrouwen erop dat het goed komt.
Even twee keer per dag aan één kant melken; dat is wat ons nu te wachten staat. Ik hoop maar dat het niet te lang duurt.
We gaan in ieder geval ‘s middags warm eten de komende tijd. Eigenlijk vinden mijn man en ik dat helemaal niets, maar het is wel lekker praktisch nu.
Misschien moeten we voortaan maar even een dutje gaan doen na het middageten. Het zal vast schelen. Dan beginnen we de tweede helft van de dag weer met frisse zin.
En met een goed gevulde maag natuurlijk.

Hester Kuiper