Dialoogboeren schoppen het het verst

Luisteren naar je omgeving, of het nu je buren, klanten, beleidsmakers of andere beïnvloeders van je onderneming zijn.
Inpassen van agrarische activiteiten in de omgeving is een thema van alle tijden. Met nadruk speelt het echter de laatste jaren en zeker ook nu. Het draagvlak voor de agrarische sectoren staat op tal van fronten onder druk. Boeren en tuinders stuiten op grenzen.
Er zijn op hoofdlijnen twee mogelijke strategieën om die omgevingsvraagstukken tegemoet te treden. Enerzijds is daar de route van openheid, transparantie, dialoog, afstemming, water bij de wijn, compromis, et cetera. Daartegenover staat de meer gesloten strategie, waarin je zelf de lijnen uitzet, ononderhandelbare standpunten formuleert en eventuele oppositie trotseert.
Het is een thema dat fel wordt bediscussieerd in de agrarische achterban. Hoe gaan we nou om met die enorme hoeveelheid vragen, wensen en eisen aan ons type ondernemerschap? Creëer je ruimte door met een open houding in gesprek te gaan of loop je het risico om juist van alles weg te geven? Zijn we bereid om onszelf grenzen op te leggen of laten we die op ons af komen?
Op allerlei fronten is het actueel, zoals de discussie in de dierlijke sectoren over fosfaatproductie. Ook in de akkerbouw zien we voorbeelden, zoals de oproep van staatssecretaris Mansveld om afspraken te maken met omwonenden over gewasbescherming. Verderop in de krant een pleidooi richting de bollensector om zelf met richtlijnen ten aanzien van residu te komen.
In een omgeving waarin de krachten en machten versplinterd raken, geldt dat de gesloten en passieve aanpak steeds minder tot resultaat leidt. Boeren en tuinders realiseren zich toenemend dat de dialoog hen het verst brengt. Het is tenslotte zo dat uw lot beter mét u dan vóór u kan worden bepaald.