Faunaplan oerwoud

Normaal gesproken zou ik iets moeten kunnen schrijven over de komende plannen van het Zeeuwse provinciebestuur. Maar door de perikelen rond de Sloeweg laat dat vooralsnog op zich wachten. Helaas, want diezelfde perikelen zullen de mogelijkheden van de provincie om daadwerkelijk stimulerend beleid in te zetten, flink beperken.
De afgelopen maanden zijn we druk geweest om de puntjes op de i te zetten over het toekomstige faunabeleid in Zeeland. Met name het weer toestaan van vangkooien voor kraaien in de fruitteelt en daadwerkelijk wat kunnen doen aan overzomerende brandganzen stonden heel wat keren op de agenda. In het vorige faunabeheerplan waren beide punten opgenomen, maar die werden door de rechter teruggedraaid.
Dat betekent voor deze keer nog meer onderbouwing aanleveren om echt aan te tonen dat er veelvuldig en belangrijke schades zijn en dat alle andere middelen niet helpen om die schades te voorkomen.
Naar ons gevoel is de regelgeving hier veel te ver doorgeslagen en levert de onderbouwing ieder extra grijze haren op.
Onder het motto ‘gaat het niet zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan’ hebben we vorig jaar zelf onafhankelijke taxateurs schades in boomgaarden laten taxeren en bij de jagers alle mogelijke gegevens opgevraagd. Met de provincie zijn we voor de brandgazen een tamelijk ingewikkelde procedure aan het uitwerken, die we via uw afdeling aan u uit zullen leggen. Want dat is te lang voor deze column.
Het faunabeleid is een oerwoud geworden van regels, bepalingen en uitzonderingen. Helaas gaan we er in Zeeland nog een aantal aan toevoegen. Uiteindelijk hebben we daarmee ingestemd, zodat er nog wel wat gedaan kan worden om de schade te beperken.

Peter de Koeijer