‘Energie steken in imago vlees’

Bart Bosters‘In de jaren daarna kregen we het behoorlijk voor de kiezen. MPA, mkz, dioxine en vogelpest. Het was een drukke maar leerzame periode. Met name de samenwerking met Henk Hermans was goed, waardoor we juiste beslissingen konden nemen.’
Mark Tijssen heeft het stokje als voorzitter overgenomen. ‘De interactie tussen voorzitter en ledenraad Varkenshouderij is nog altijd geweldig, waardoor er veel informatie wordt uitgewisseld.’
Wat volgens Houben echter veel belangrijker is dan terugblikken op wat de afgelopen dertien jaar is gebeurd, is kijken naar wat de toekomst biedt. ‘We moeten onszelf minder als varkenshouder gaan zien en meer als voedselproducent. Vanuit die filosofie moeten we problemen in de sector aanvliegen en omzetten in uitdagingen’, stelt Houben.
De consument eet steeds minder vlees. De varkensvleesconsumptie daalt jaarlijks met 1 à 2 procent, mede door een verslechterend imago. Een ontwikkeling die volgens Houben op zijn minst verontrustend te noemen is.
‘We werken ontzettend hard aan het imago van de varkenshouder, maar moeten meer energie steken in het imago van het vlees op zich. Wat heb je als varkenshouder aan waardering als je product niet wordt gekocht? Vlees is gezond.’
Niet-gouvernementele organisaties (ngo’s) zoals Wakker Dier vertellen de consument een ander verhaal. ‘De consument raakt hierdoor verward en weet niet meer dat vlees eten gezond is. Het valt mij op dat de mensen van de ngo’s vaak vegetariërs zijn. Onder het mom van dierenwelzijn wordt gewerkt aan een ander doel, namelijk de vleesconsumptie stoppen. Vleeseters en zeker veehouders worden gestigmatiseerd als mensen die een hekel hebben aan dieren.’
Het wordt hoog tijd, vindt Houben, dat de discussie wordt gevoerd op basis van feiten. ‘Er staat nu te veel spanning op de boog, er is te veel emotie. Dit los je op door met vleeseters in discussie te gaan over het welzijn van het dier, oftewel respectvol omgaan met dieren. In mijn ogen zou er een ander soort ngo moeten opstaan die de belangen van het dier behartigt.’
Want als je naar de feiten kijkt, is de sector op de goede weg. De regeldruk mag dan hoog zijn, de doelen die eraan ten grondslag liggen, zijn volgens Houben niet verkeerd. ‘Minder emissie en meer welzijn voor de varkens is het gevolg. Schaalvergroting is een direct resultaat van dat streven. De kleinere varkensstallen kunnen de kosten die gepaard gaan met het voldoen aan de eisen niet opbrengen. Ook dat is het gevolg van het Nederlands beleid.’
In grote varkensstallen zijn die ontwikkelingen beter te behappen. ‘Maar dan moet je er ook rekening mee houden dat bedrijven groter worden. Mijn eigen bedrijf, de Houbensteyn Groep, ging van acht naar vijf locaties. We hebben nu meer dieren op minder locaties die elk minder emissie uitstoten. Dat is een plus voor ons én voor de maatschappij.’
En nu? ‘Nu boeren we gewoon verder. Mijn tijd bij de ledenraad zit erop. Dat mag maximaal twaalf jaar, dus ik heb toch al een jaartje gesmokkeld’, lacht Houben. ‘Nu is het tijd om plaats te maken voor nieuwe, jonge ondernemers met bestuurlijke aspiraties.’