Het wachten is meer dan beloond

Niets is dan ook minder waar. Op 3 juli van dit jaar openden Jacobs en Muijderman de deuren van hun kwekerij voor de particuliere verkoop. De hoveniers die bij Muijderman hun planten, heesters of bomen uitzoeken, konden er een maand eerder al terecht.

Positieve reacties

‘Het is, zeker in vergelijking met onze oude locatie, een kolossale kas’, zegt Jacobs. ‘We vonden het best spannend hoe dit zou vallen in de omgeving. Maar de reacties zijn positief. Ook het feit dat een complete zijkant van de kas helemaal open kan, vinden klanten mooi. Je kijkt dan ook mooi weg over de rest van de kwekerij en verder.’
Het esthetische aspect legt een behoorlijk gewicht in de schaal bij de Veldhovense kwekers. Zo is goed nagedacht over het bassin als epicentrum van het gesloten watersysteem. ‘We wilden geen grote bak water, zoals je dat veel ziet bij kwekerijen in het Westland’, legt Muijderman uit. ‘Daarom hebben we het volledig ingepast. Je hebt dan natuurlijk meer ruimte nodig omdat je geen opstaande wanden hebt, maar die ruimte was er.’
Voor die ruimte hebben de ondernemers hard moeten knokken en vooral ook veel geduld moeten opbrengen. Het balletje voor verplaatsing van hun kwekerij begon namelijk al in 2003 te rollen, toen een raadsbesluit duidelijk maakte dat de kwekerij in Veldhoven-Noord moest wijken voor de Vinex-wijk Meerhoven.
‘Toen begon het spel van wachten’, blikt Jacobs terug. ‘Wij waren rond de dertig en wilden natuurlijk nog volop vooruit met ons bedrijf. Dus wij vonden dat de gemeente ons een goed alternatief moest bieden. Zij moest over de brug komen.’
Als taxateur en onteigeningsdeskundige stond Arjan van Heerebeek van ZLTO de kwekers jarenlang bij, vertelt Jacobs. ‘Hij voerde de onderhandelingen over de schadeloosstelling. Daarnaast hebben we nog een rits adviseurs en een advocaat in de arm genomen. Onze argwaan jegens de intenties van de gemeente was behoorlijk groot.’
Uiteindelijk vonden de kwekers een te koop staand pluimveebedrijf aan de Volmolenweg als geschikte locatie. Na veel onderhandelingen kwam daar 2 hectare van de gemeente bij, die achter aan het perceel grensde, en kochten ze een aangrenzend perceel waar het woonhuis en het bassin op zijn gerealiseerd. Op sinterklaasavond 2012 zaten ze eindelijk bij de notaris en een paar maanden later ging de eerste schop de grond in.
Nu de kwekerij ruim vier maanden operatief is, keert eindelijk de rust terug bij het ondernemerspaar. ‘We hebben echt jarenlang in een achtbaan gezeten’, vertelt Muijderman die samen met haar man de kwekerij van haar vader voortzette. ‘Als je achteraf op een rijtje zet wat we allemaal hebben meegemaakt, dan vraag je je af hoe we dat in hemelsnaam hebben doorstaan.’
De teruggekeerde, relatieve, rust gebruikt het duo om weer te doen wat het leuk vindt. ‘We willen meer diepgang in ons assortiment’, verduidelijkt Jacobs. ‘We hebben jaren op de automatische piloot gedraaid en weinig met nieuwe en bijzondere soorten gewerkt, terwijl dat juist de kracht van ons bedrijf is. Nu bestaat ons assortiment uit zo’n tweeduizend soorten, maar dat zullen er de komende jaren zeker meer worden.’
‘Onderscheidend zijn van bijvoorbeeld de grote tuincentra is wat we ook echt leuk vinden’, vult Muijderman haar man aan. ‘De onbekende soorten onder de aandacht van onze klanten brengen, daar was de afgelopen tijd gewoon geen tijd en ruimte voor.’

Taakverdeling

Ondanks alle beslommeringen en hectiek van de verplaatsing zijn veel dingen ook hetzelfde gebleven op de kwekerij. Zo ontfermt Muijderman zich over de inkoop van de planten en houdt ze een vinger aan de pols van de administratie. Jacobs houdt zich voornamelijk bezig met de teelttechnische aspecten.
De vaste planten, die het hoofdproduct vormen van de kwekerij, vermeerderen de kwekers zelf. Daarnaast hebben ze vele soorten heesters en de gebruikelijke soorten bomen voor in de achtertuin.
‘We willen uitbreiden in assortiment, maar hebben niet de illusie veel groter te worden’, ontvouwt Muijderman de toekomstplannen. ‘Of een van onze kinderen later het bedrijf wil overnemen, weten we niet. Ze tonen nog geen interesse. Maar dat kan veranderen. Ik had als meisje ook geen behoefte om mijn vader op te volgen.’