Voor elke oplossing is wel een probleem te vinden

De BKD, KCB, NAK en Naktuinbouw komen onder de vlag van de NVWA te hangen.

De brancheclubs hanteren niet de stijl van de botte bijl. Er wordt allerminst moord en brand geschreeuwd.

Ze stellen enkel één retorische vraag: ‘Moet je wel gaan sleutelen in een sector waar je buitengewoon succesvol bent, waarvan wereldwijd de kwaliteit wordt erkend en zelfs het keuringsstelsel en de programma’s exportproduct zijn geworden?’ Het antwoord laat zich raden.

Daar komt iets zorgelijks bij. De Algemene Rekenkamer trok in november 2013 de pijnlijke conclusie dat de fusie van drie inspectiediensten tot de NVWA in 2007 volledig was mislukt.

De kritiek op de samenvoeging van de AID, VWA en PD luidde dat het fusiebesluit slecht was onderbouwd, de voordelen te optimistisch waren ingeschat en dat kostenbesparingen niet kon worden gerealiseerd.

De vrees vanuit de sector bestaat dat expertise verloren gaat en dat hun diensten worden meegezogen in het ‘one size fits all’-beleid in Den Haag. Het risico ligt op de loer dat wijzigende prioriteitstelling en bezuinigingen ertoe leiden dat de NVWA budget verschuift van de ene keuringsdienst naar de andere.

Het is niet ondenkbaar dat specialisten van Naktuinbouw plaats moeten maken als controles op bijvoorbeeld de aanwezigheid van brandblussers prioriteit krijgt.

Uit het persbericht spreekt meer onbegrip dan kritiek. Wanneer het ministerie niet een probleem maar een eigen oplossing centraal zet, is dat wellicht ook de meest effectieve strategie.

Patrick Bramer, hoofdredacteur Nieuwe Oogst