'Ik wil niets liever dan zelf een boerderij runnen'

Geen keukentafel met uitzicht op de stal of akker en ook geen kantine met oploskoffieautomaat in de hoek van een schuur. Nee, het interview met Ryan Huijsmans (18) vindt plaats aan een tafeltje met hippe barkrukken in een van de stilteruimtes van Curio mbo in Breda. Hier zit de jonge Goirlenaar in het eerste jaar van de opleiding Medewerker agrarisch loonwerk.

‘Ik doe momenteel niveau 2, dus de opleiding duurt twee jaar’, vertelt Huijsmans. ‘Als dat lukt, en ik vind het nog steeds leuk, ga ik daarna door voor niveau 3. Daarin leer je van alles over het ondernemerschap. En ook meer over de techniek en het sleutelen aan machines. De theorie is best pittig, maar het hoort er natuurlijk gewoon bij. Maar het liefst ben ik toch gewoon in de praktijk bezig.’

De jonge student weet wat hij wil en heeft ook een duidelijk doel voor ogen. Huijsmans wil vooral zo snel mogelijk aan de slag in de agrarische sector. Het liefst als boer. ‘Op de middelbare praktijkschool in Tilburg liep ik veel stages in de groene sector: van hoveniers tot boerderijen. Zo ook bij koeienboeren in Hilvarenbeek en Goirle. Het werken met de beesten, de afwisseling tussen buiten en binnen bezig zijn en vooral het melken vind ik heel leuk. Sindsdien wil ik eigenlijk niets liever dan zelf een boerderij runnen.’

Maar ja, als je ouders geen bedrijf hebben is dat wel zo gezegd, maar niet zo gedaan. Dat beseft Huijsmans maar al te goed. Al had het ook zomaar anders, en vooral makkelijker, kunnen lopen voor hem. ‘Mijn oma en opa hadden een boerenbedrijf in Tilburg, met koeien, schapen en paarden. Maar dat is deels afgebrand. Uiteindelijk zijn ze ermee gestopt. Daarna zijn ze een hotel begonnen in Goirle. Als ze door hadden geboerd, hadden mijn ouders dat wel over willen nemen. Maar ja, als…’

Eigen carrièrepad uitstippelen

Naast zijn stages werkt Huijsmans in de weekenden bij een melkveehouder. Hij stippelt zelf zijn carrièrepad uit. ‘Omdat we thuis geen bedrijf hebben, wilde ik het vak leren bij melkveehouders en via een opleiding. Ik heb bewust gekozen voor de opleiding Medewerker agrarisch loonwerk. En dus niet voor de richting veehouderij. Want dat zou ‘m toch niet worden. Agrarisch loonwerk was de beste optie. In die sector kan ik sowieso aan de slag na mijn opleiding.’

Toch geeft hij de hoop op een carrière als melkveehouder nog niet op. ‘Ik ken veel koeienboeren en de meesten weten wel dat ik zelf boer wil worden’, zegt Huijsmans. ‘Maar ja, de meesten hebben kinderen en dus een mogelijke opvolger. En dan hebben we het nog niet eens over de financiering. Geld is natuurlijk het grootste struikelblok. Het is niet te doen om een melkveehouderijbedrijf over te nemen. Wat dat betreft ben ik niet in het makkelijkste land geboren. Was het allemaal maar wat simpeler.’

Verhuizen

Een avontuur in het buitenland is ook een optie. ‘Het liefst blijf ik in de buurt van mijn familie, maar als er een mogelijkheid komt, ben ik bereid om daarvoor te verhuizen. Ik zag laatst een advertentie over boeren in Canada. Mooi hoe het daar gaat. En lekker veel ruimte hè. Ik zou het leuk vinden om daar eens met een groepje studenten te gaan kijken. Wie weet is het iets voor mij.’

Voorlopig blijft het bij dromen over een eigen boerenbedrijf. Dus bijt Huijsmans zich vast in de studieboeken om plan B waar te maken. ‘Aan de slag als loonwerker. Dan ben je ook aan het werk voor een boer. Dat is voor mij het beste alternatief. Misschien wel met een eigen loonbedrijf. Ik heb wel eens met een loonwerker gesproken over hoe hij dat heeft gedaan en wat er allemaal bij komt kijken. Belangrijk is dat je een groot netwerk hebt en zichtbaar bent. Mensen in het wereldje moeten weten dat je het wilt en ook kunt.’

Huijsmans krijgt alle boerenprotesten door de strengere regelgeving van dichtbij mee. Daar zal hij hoe dan ook mee te maken krijgen. Of hij nou boer wordt of loonwerker. ‘Al dat gedoe houdt mij niet tegen. Ik wil mijn droom waarmaken. Als boer of loonwerker.’