'De liefde voor een oude trekker'

Je krijgt een soort van liefde voor zo'n ding, omdat hij je bijna nooit in de steek laat. Ik denk dat de meesten van ons dit wel herkennen. Soms doe je een aankoop waarvan je na een jaar al denkt: weg met dat ding. De ene reparatie is amper opgelost en de volgende komt er alweer aan.

Een 'maandagochtendtrekker' noemde mijn vader dat altijd. In zo'n situatie is het vaak ook gemakkelijk om een machine af te stoten, omdat je er simpelweg spuugzat van bent. Mijn oude trouwe trekker valt in elk geval niet in deze categorie. Daarom kan ik er nog geen afscheid van nemen.

Ik heb uiteindelijk besloten mijn grootste trekker weg te doen. Niet dat daar iets mis mee is. Het is meer omdat ik een meer rendabele en multi-inzetbare trekker zoek die bovendien een beetje het werk van mijn twintig jaar oude beestje verlicht. Ik downsize dus. Zeker met de huidige dieselprijzen mag het van mij wel een onsje minder voor wat betreft de pk's.

Na de oogst heb ik online de grote trekker in de verkoop gezet. Binnen afzienbare tijd was hij verkocht. Misschien heb ik hem te goedkoop aangeboden. Maar goed, er zijn altijd collega's die net als ik iets vervangbaars zoeken, maar er niet de nieuwprijs voor willen betalen. Ditzelfde vertelde ik de verkoper van de nieuwe demotrekker bij voorbaat al, maar dat was geen probleem.

Natuurlijk was ik nieuwsgierig naar de offerte voor een nieuwe trekker. Enkele dagen nadat de demotrekker mijn erf had verlaten, kwam de verkoper enigszins nerveus de keuken binnenlopen met de woorden: 'Ik denk niet dat ik je blij ga maken.' Na vluchtig zijn offerte te hebben doorgelezen, kon ik hem lachend melden dat hij het makkelijk voor me maakte.

Uiteindelijk heb ik een vervangbare gebruikte trekker gevonden, een ander merk, maar toevallig wel via dezelfde verkoper. De demo heeft zich dus alsnog uitbetaald. Nu maar hopen dat deze niet op maandagmorgen is gebouwd, want dat is iets wat niet op het serieplaatje gedrukt staat.