'Nationaal strategisch plan GLB: wie zit er aan het stuur?'

Column Politiek Annie Schreijer-Pierik 30 mei 2022 om 13:00uur

Ik heb me de laatste weken in Brussel geërgerd. De Europese Commissie (EC) omzeilt namelijk het Gemeenschappelijk Landbouwbeleid (GLB)-wetgevingsakkoord dat het Europees Parlement en EU-landen in 2021 goedkeurden. Daarbij is overeengekomen de doelstellingen van de boer-tot-bordstrategie – nog geen officiële wetgeving – niet op te nemen.

%27Nationaal+strategisch+plan+GLB%3A+wie+zit+er+aan+het+stuur%3F%27

Desondanks noemt de EC deze doelen juist wel in haar observatiebrief over het Nederlandse nationaal strategisch GLB-plan (NSP). Het is voor mij ook onbestaanbaar dat de commissie via commentaren op het NSP een extensivering van de Nederlandse veehouderij predikt! Een extensivering die niet ten goede zal komen aan de milieuprestaties van de Europese landbouw en voedselconsumptie.

In tijden van hoge voedselprijzen predikt de EC richting Nederland een krimp van de veehouderij, in lijn met bepaalde Nederlandse kabinetspartijen. De commissie noemt zulks echter níet in haar brieven aan andere vergelijkbare EU-landen met een moderne duurzaam-intensieve veehouderij!

We gaan op deze manier toe naar ongelijke behandeling, versnippering van EU-landbouwbeleid. Niet door de GLB-wetgeving op zich, maar door een EC die deze ondermijnt en zonder effectbeoordeling poogt aan te passen voor eigen politiek. Wie zit daar echt aan het stuur?

Mijn vertrouwen in de EC als hoeder van de EU-verdragen en wetgeving is gedaald

Annie Schreijer-Pierik, lid Europees Parlement namens het CDA

Ik krijg de indruk dat ngo's via de Eurocommissarissen hun agenda's opnieuw uitrollen. Dat is democratisch onaanvaardbaar. De commissie voert daarnaast een dubbele agenda uit van nationale plannen, zoals het naar de mond praten van het Nederlandse kabinet over zijn onhaalbare, onwetenschappelijke stikstofaanpak.

We merken het ook aan de steeds absurdere eisen van de milieuafdeling van de EC voor een nieuwe derogatie onder de achterhaalde Nitraatrichtlijn: hekken langs alle waterlopen, steeds gekker, terwijl waterkwaliteit op derogatiebedrijven aantoonbaar goed is. Terwijl ons GLB-wetgevingsakkoord (2021) voor de basisbetaling voor lidstaten met veel waterlopen uitdrukkelijk een uitzondering qua bufferstroken voorzag! Duurzame oplossingen als groene kunstmestvervangers zijn nog altijd niet toegelaten.

Mijn vertrouwen in de EC als hoeder van de EU-verdragen en wetgeving is hierdoor gedaald. In een geraffineerd samenspel lijken activisten en dubbele agenda's vanuit bepaalde lidstaten de diensten van de commissie te sturen. Maar wie is nou eigenlijk rechtstreeks democratisch gekozen om aan dat stuur te zitten?