Een hele Tour

Winst en verlies horen bij het boerenvak, wat we herkennen bij de wielrenners. Er zijn zoveel overeenkomsten. De energie (zon, calorieën) die nodig is en soms oplevert. Het vechten tegen de elementen, het stoempen door weer en wind, vallen, opstaan en weer doorgaan.

Als kind was ik fan van de befaamde Raleigh-wielerploeg van Peter Post met renners als Hennie Kuiper, Jan Raas, Gerrie Knetemann en Joop Zoetemelk.

Opvallend is dat heel wat boerenzonen wielrenner zijn geworden. Wim van Est uit Fijnaart bijvoorbeeld, de eerste Nederlander in de gele trui, die een dag later het ravijn van de Col d'Aubisque in kukelde. Zo ook Cees Haast, Henk Lubberding en Johan van der Velde. Veel West-Brabanders onder de coureurs en veel wielrenners die daar gingen wonen, dichter bij de wielerkoersen in het Zuiden, Vlaanderen en Frankrijk. Jan Janssen, Hennie Kuiper, Gerrie Knetemann en Leo van Vliet.

Wist u dat de Nederlandse Tourdeelname ooit in 1936 begon met twee boerenzonen van Hoeve 't Zuurbrood in de Groote Zonzeelsche Polder, een kilometer of 4 verderop? Albert en Antoon van Schendel stonden aan de basis. In 1926 vertrok de familie Van Schendel met tien kinderen naar Zuid-Frankrijk nabij Toulouse, omdat hun boerderij hier te weinig toekomst zou hebben. Emigratie is van alle tijden.

De boerderij daar werd geen succes. Het gras bleek niet groener aan de andere kant van de heining. Vijf kinderen bleven in Frankrijk vanwege de liefde en de beide broers ook vanwege het wielrennen, iets wat ze daar hadden leren kennen. Ze zagen dat het geld opleverde en boekten succes.

Hun invloed in het Franse wielermilieu werd de basis voor de eerste deelname van een Nederlandse ploeg, waaraan zijzelf ook als renners deelnamen. Dat jaar won Theofiel Middelkamp als eerste Nederlander een etappe. Antoon van Schendel won een paar jaar later zelf twee etappes.
'Parijs is nog ver', zei Joop Zoetemelk ooit. De Tour is net als het boerenvak niet snel klaar. Maar haalt deze corona-Tour de finish wel?