Punt achter tien jaar bijdragen uit Canada

Tien jaar later kom ik erachter dat ik nog steeds deze artikelen schrijf. Ik heb dat tien jaar met veel plezier gedaan, maar ik vind het nu tijd dat ik het overdraag aan iemand anders in de wereld.

Als ik terugkijk op deze tien jaar, dan hebben we vijf magere jaren gekend van 2009 tot 2013 en vijf goede jaren gehad vanaf 2014 tot nu. In de tussentijd stond mijn bedrijf niet stil en breidden we uit van 1.400 zeugen naar 5.000 zeugen en hebben we een uitstekend team dat mijn bedrijven leidt en medewerkers die er iedere dag vol voor gaan.

We deden soms dingen die andere mensen niet deden en namen daarbij ook grote risico's die vaak goed uitpakten, omdat we een goed plan hadden hoe we onze varkens gingen vermarkten. In de slechte jaren hebben we geleerd om marges en valutaverschillen te pakken en vast te zetten op de termijnmarkten. Dat zijn we gaan doen, toen het beter werd.

In de herfst van 2017 kwam de Amerikaanse fokkerijorganisatie DNA Genetics bij me en vroeg of ik mijn gesloten bedrijf met 700 zeugen wilde verkopen. Ze waren op zoek naar een bedrijf in het midden van Canada en vlak bij Amerika in een varkensarm gebied. Ze importeerden veel Duroc-beren vanuit de Verenigde Staten naar Canada en dat is ontzettend duur en gecompliceerd.

De tweede reden was dat ze bang waren dat varkenspest in Amerika zou komen en dat ze dan hun buitenlandse markten niet meer konden bedienen. Na lang onderhandelen kwamen we er in het voorjaar van 2019 uit en zijn we begonnen om het bedrijf leeg te draaien. Het gaat per 1 december over naar DNA Genetics. Wij gaan verder met 4.000 zeugen.

Op dit moment zitten we in de afrondingsfase van een complete renovatie van mijn locatie met 1.500 zeugen. Daarvoor is het bedrijf helemaal leeg gedraaid. We hebben nu 500 gelten op een andere locatie en worden subfokker voor Topigs Norsvin. Dat zijn we ook altijd geweest op ons gesloten bedrijf met 700 zeugen. Er liggen nu 1.500 gelten weer in de stal en de eerste gaan in december biggen.