De slachtnacht

Dinsdagnacht, met de nadruk op nacht, kwam een vrachtwagen van de slachterij ze halen. Mijn man bracht me hiervan op de hoogte toen we in bed stapten. 'Ik wil je vast waarschuwen: om 3 uur word ik wakker gebeld. Dan moet ik even de koeien opladen.'

'Dat had ik niet willen weten', mompelde ik. 'Nee, maar als ik 's nachts plotseling gebeld word weet ik zeker dat je rechtop in bed zit.' 'Maar nu weet ík zeker dat ik tot 3 uur niet kan slapen. Ik ga er toch op liggen wachten.' 'Dat is niet nuttig.' 'Je bent zelf niet nuttig.' Daar konden we dan wel weer om lachen. Toch lag ik vanaf 2 uur wakker, woelend en wachtend. Stom gedoe.

Van collega's hoorden we dat zij inmiddels drie keer per dag melken om toch hetzelfde aantal kilo's melk te kunnen leveren. Om een koe dat vol te laten houden krijgt ze meer eten. Het gevolg: meer poep. Dat maakt alles nog nuttelozer. De telefoon rinkelde, mijn man vertrok.

Er stonden oorspronkelijk vier koeien op de lijst om afgevoerd te worden, maar eentje rook de dood toen hij werd opgeladen en nam de benen. In het donker rende mijn man achter het dier aan. Door de bloementuin, de boomgaard, dwars door de droge sloot en zelfs door een stroomdraad, terug naar de wei. Na een uur gaf hij het op. 'De vierde is ontsnapt, die komt volgende week wel.'

De boete zijn we niet van plan te betalen. Volgens ons werkt het zo dat als je een bezwaarschrift indient, je eerst recht hebt op een antwoord. Daar kun je vervolgens op anticiperen. Nu hoorden we maandenlang niets en viel pas vorige week een brief op de deurmat met de strekking: 'Uw bezwaar is afgewezen. Omdat u vooralsnog geen koeien heeft afgevoerd, vindt u bijgaand de boete.'

Welke ambtenaar heeft dat bedacht? Stel dat in het unieke geval ons bezwaar gegrond was verklaard, maar wij in afwachting van de uitspraak de koeien wel vast geslacht hadden: zou de staatssecretaris ze dan terug toveren? Sim-sa-la-bam, uit naam van Van Dam.

Alles is scheef, alles is stom. En nu houd ik erover op.