Geen boer laat traan om vertrek van Van Dam

Zijn finest moment beleefde Van Dam op twee bijeenkomsten van LTO. Hij slaagde erin om twee overvolle zalen met boeren die vol rancune en vragen zaten, ervan te overtuigen dat de sector geen andere keuze had dan zelf tot fosfaatreductie te komen en daarmee de derogatie te redden.

Dit volgde op het dieptepunt in de bewindsperiode. Dat Brussel het fosfaatrechtenstelsel van zijn voorganger Dijksma afschoot in aanvankelijke opzet, wordt hem door vriend en vijand aangerekend. Hij had meer en vooral eerder zelf moeten doen.

Slechts weinigen in de agrarische sector zullen Van Dam missen. 'Ik zit hier niet voor de boeren', liet hij zich tijdens een interview eens ontvallen. Hij bedoelde het anders dan dat het door NRC is opgeschreven, maar het typeerde de gevoelsmatige binding die hij had met de sector.

Zijn voorgangers pakten dat slimmer en met meer empathie aan. Dat resulteerde in meer draagvlak voor het beleid en een hoger waarderingscijfer. Van Dam kreeg dit voorjaar een 3,6 van boeren in een peiling van AgriDirect. Dijksma (5,4) en Bleker (6,8) konden op meer sympathie rekenen.

Van Dam wordt vanuit de boerenorganisaties verweten dat hij op veel dossiers zeer zuinigjes openstond voor aanbevelingen die sturend beleid praktisch uitvoerbaarder maken. Hij verschool zich veelvuldig achter juridische adviezen. Kan niet of wil niet, was de vraag die vaak bleef hangen.