Wie lief is geweest hoeft niets te vrezen

'Ik weet al wie mijn lootje heeft', roept Jet. 'Jos, wedden?'

Jos kijkt verlegen naar de grond. 'Ik zeg niks.'

'Nog even geduld allemaal', zegt collega Jacky. 'We wachten op de rokers. Wie zijn er nog buiten?'

'Linda natuurlijk. En Gerard en Johnny. Ze zijn te zenuwachtig', reageert Jet.

'Je bent zelf zenuwachtig', kaatst Reinier. 'Ik niet, want wie lief is geweest hoeft niet te vrezen.'

'Lief? Jij bent een kwajongen', lacht Nel. 'Jij gaat vast mee naar Spanje.'

'Ik wil ook naar Spanje', gilt Wendy weer. 'Neem ik lekker mijn badpak mee. Zullen we nou?'

'Ik wil eerst pepernoten', begint Ernst. 'We hebben toch pepernoten?'

'Je bent zelf een pepernoot.' Weer Reinier.

'Sssst', moppert Gea. Vermoeid rolt ze met haar ogen. 'Wat is iedereen druk.'

Zo gaat het ieder jaar. Zodra de lootjes getrokken zijn, barst de energie los. Deelnemers die moeite hebben met dichten en knutselen krijgen hulp van medewerkers, anderen gaan zelf aan de slag.

Nu liggen dertig cadeaus en knutselwerken op een stapel. Koeienkoppen van papier maché, auto's van karton. 'Heb je mijn cadeau al gezien?' wijst Remon trots. 'Ik krijg de grootste.'

'Kijk, de verf van Harry's surprise is nog niet droog', schreeuwt Reinier. Groene klodders druppelen op de grond. Niet op waterbasis, helaas.

'Ik heb een extra surprise voor de hond gemaakt. Zij verdient ook een cadeau', zegt Jet.

Weer een zucht van Gea. 'Wat een onzin.'

Dan komt Linda huilend binnen. 'Ik voel me niet lekker. Ik heb net koffie over me heen gegooid. En volgende week moet ik ongesteld worden. Ik wil naar huis.'

'Niks daarvan', zegt collega Gerlof. 'Je vindt het gewoon spannend. Ga zitten.'

Linda zucht. 'Maar dan wil ik wel als eerste.'

'Vergeten we niet te zingen?' vraagt Nienke. 'Sinterklaas kapoentje...'

'Nee, álsjeblieft geen liedjes.' Wendy kijkt er vies bij. 'Ik wil gewoon cadeautjes.'

Als eindelijk iedereen zit kijk ik de kring rond. 'Zullen we dan maar?'