Brexit

De bevolking van het Verenigd Koninkrijk heeft zijn oordeel gegeven. De Europese Unie zien ze niet zitten. Opvallend is de verbijstering bij de verschillende bewindslieden.
Bij de oprichting van de voorloper van de EU in 1951, de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal bleek de aversie van de Britten al. Ze hadden grote moeite met het supranationale karakter. Supranationaal wil zeggen dat er macht uitgeoefend wordt onafhankelijk van de nationale regeringen. Britse politici hadden voor die tijd steeds aangestuurd op intergouvernementele samenwerkingsverbanden.

Grote woorden

Europese bewindslieden reageren geïrriteerd en grote woorden worden gesproken. Toch vraag ik me af of er zich werkelijk een drama heeft voltrokken. Verenigd Koninkrijk is weliswaar een van de grotere deelnemers en ze zijn met iets meer dan vier miljard ook een van de netto-betalers aan de EU. Nederland heeft met een kwart van de Britse bevolking overigens de twijfelachtige eer om ongeveer hetzelfde bedrag te betalen. Per inwoner zijn we dan ook Europees koploper.

Ontevredenheid

Engeland zal als Europees land echt wel blijven handelen met de EU-landen en dus ook met Nederland. Zorgwekkender is wellicht de ontevredenheid van de inwoners die hun stem hebben uitgesproken. Het is aannemelijk dat die ontevredenheid zich niet beperkt tot Engeland. Het gebrek aan democratische controle op de EU is ook wel enigszins stuitend te noemen.

Niet ter zake kundig

Ieder commercieel bedrijf is zich de hele dag bewust van wat klanten en omgeving vinden, maar voor een orgaan dat de belangen van de bevolking zou moeten dienen schijnt dit volstrekt onbelangrijk te zijn. Als je als ingezetene dan ook nog de indruk krijgt dat de mensen besluiten nemen terwijl ze niet ter zake kundig zijn, dan rijzen de haren je te berge.

Glyfosaat

Neem bijvoorbeeld de klucht rondom de Europese toelating van glyfosaat. De EFSA, de Europese versie van onze Voedsel- en Warenautoriteit, heeft een deugdelijke, wetenschappelijke onderbouwing bij het mogelijke risico op kanker gegeven. Dat was afwezig. Maar dit schijnt voor de politici binnen de EU niet voldoende te zijn en dus blijven ze uitstellen. In de Nederlandse politiek kennen we dergelijke emotiegedreven besluitvorming overigens met de aangenomen motie over kalfjes die bij koeien moeten blijven als stuitend voorbeeld. Tenenkrommend!

Sturen op hoofdlijnen

Wat moet er veranderen? In ieder geval niet wat Junker wil, het verder aantrekken en verstevigen van de Europese machtsbasis. De lijn van sturen op een paar belangrijke hoofdlijnen door Europa, het vergroten van het democratisch gehalte en veel meer verantwoordelijkheden terugleggen bij de lidstaten vind ik een veel betere optie.