Dromerij

De laatste dagen van 2015 heb ik zitten mijmeren over mijn goede voornemens. Ik kon er maar drie bedenken. Typisch van die goede voornemens waar geen goed gesprek over te voeren is op de nieuwjaarsrecepties aan het begin van het nieuwe jaar. Bovendien blijkt uit onderzoek dat veel Nederlanders dezelfde voornemens hebben.
Tijdens de drukte van vergaderingen, presentaties voorbereiden, bijwonen van lezingen en gesprekken met mensen sta ik niet dagelijks stil bij mijn wensen, mijn hoop en mijn verwachtingen.
Het gedempte licht van kerstboom en kaarsjes en de wijn helpen om even rustig te zitten en zo maar mijn gedachten te laten gaan. Heerlijk toch, zo'n moment van dromerij.
De vraag 'Wat maakt mij enthousiast?' haalt een hoop goede herinneringen op. Vaak gaat het om verbondenheid. Met mensen die ik ken, familie, vrienden.
Maar wat hebben wij met de onbekende vreemdelingen in ons dorp? Gaat het nieuwe project 'Vluchtelingmaatje' van Dienst Kerk en Samenleving daar verandering in brengen?
Veranderingen in de samenleving roepen veel vragen op en dat vraagt weer om mijn eigen plaats in het geheel opnieuw te definiëren. Want wat doet er werkelijk toe in mijn leven? En zo ga ik een tijdje door.
Stelt u zichzelf ook deze vragen? Wellicht is het antwoord 'ja'. Immers niemand kan je vertellen hoe je moet leven en wat het beste voor je is en welke verbeterpunten je in je bedrijf ziet. Daar moet je zelf achter zien te komen.
Ik weet het. Goede voornemens zijn meestal geen lang leven beschoren. In februari liggen de meeste voornemens alweer ergens in een la.
Maar eerlijk is eerlijk. Het heeft ook wat om na een jaar de balans op te maken en weer vol energie aan het nieuwe jaar te beginnen.
Ik wens jullie allen een voorspoedig nieuwjaar!