Omslag van koeien naar paarden

Elies Lemkes-StraverDe kalfjes zijn een bewuste herinnering aan de melkveehouderij die inmiddels is opgevolgd door een rusthuis en revalidatiecentrum voor paarden: Hoeve de Vrijheid.
Aan de keukentafel vertellen Hans en Simone Houbraken indringend over de weg die ze hebben afgelegd om tot dit nieuwe bedrijf te komen. Beiden hebben, weliswaar een verschillende, opleiding aan de MAS in Boxtel gevolgd. Hans deed Veehouderij en Simone volgde de studie Levensmiddelentechnologie.
Hans: ‘Ik ben hier geboren als tweede in een gezin met drie broers. Mijn vader had melkkoeien en mestvarkens. In 1998 hebben we het bedrijf overgenomen. Twee jaar later zijn we gestopt met de mestvarkens en hebben we de rechten omgezet naar koeien. We hadden 80 koeien en jongvee.’
Simone: ‘Ik werkte als productiemanager bij Bax vleesproducten, maar ben in 1998 in ons eigen bedrijf gestapt. Ik boog me over de boekhouding, maar was tevens georiënteerd op diergezondheid, waarbij hygiëne een belangrijke rol speelt. We hebben zelfs de A-status in gezondheid toegekend gekregen en dat is best uniek. We draaiden goed, behaalden prima cijfers in melk en op het gebied van gezondheid.’
Hans: ‘Geen enkele overname gaat van een leien dakje…het is best zwaar. In de regelgeving kregen we met tegenslag te maken. In 2008/2009 hadden we onze uitbreidingsplannen klaar, maar de bank wilde alleen financieren op aannames van de melkprijs die wij niet realistisch vonden.’
Simone: ’Ik werkte toen bij VSI Leerdam als productiemanager en was en ben gewend met cijfers te werken. Met behulp van cijfers van het LEI en een rapport van een afstudeerder zijn we zelf gaan rekenen. We kwamen op een aantal scenario’s uit: alleen jong vee opfokken, uitbreiding naar 160 koeien, op de bestaande voet doorgaan of niets doen en ten slotte stoppen met de koeien.’
Hans: ‘In 2012 verkocht ik onze koeien. Dat was een zwaar besluit. Met collega-boeren is dat moeilijk bespreekbaar. Het raakt je zo diep. Het was niet alleen een shock voor onszelf. De veearts kwam juist op dat moment met het verzoek of we voorbeeldbedrijf wilden zijn omdat we 70 procent droog zetten zonder antibiotica.’
In december hebben ze ook het eerste quotum verkocht. ‘Ik was bijna 50 en had geen opvolger. Het was maar goed dat er begeleiding was door een ZLTO-adviseur die ons kon spiegelen. Anders heb je kans om in de put te raken. Er is een verschil tussen boeren die gewoon ‘doorknallen’ en boeren die iets anders gaan doen.’
Uiteindelijk heeft Hans alle koeien kunnen verkopen aan een boer die zelf kaas maakt. ‘Op zijn verzoek ben ik na een maand mee gaan helpen als ‘koeienmanager’.’

Tropenmaanden

Er volgden tropenmaanden. Simone: ‘Ik had ontslag genomen omdat iemand thuis moest zijn voor de kinderen en liep thuis tegen de muren op. Ook de kinderen kregen een knauw van de situatie. Het gaat nu goed met hen.’
Simone had vroeger veel met paarden gedaan. ‘Als ik achter in het veld bezig was, dacht ik wel eens: het is hier zo mooi. Dat zou je willen delen met anderen. De gedachte ontstond om iets met paarden te gaan doen. We zijn met Paul Balemans van ZLTO aan de slag gegaan. De bank wilde eerst niet meewerken, dacht in doemscenario’s. We begrepen er niets van met een solvabiliteit van meer dan 80 procent. Het was een zware periode.’
Uiteindelijk zijn ze eruit gekomen. Het logeerverblijf voor de paarden zit nu in de oude melkstal en er is een verblijfsmogelijkheid gerealiseerd voor de eigenaren van de paarden. Hans: ‘We hebben zoveel mogelijk gewerkt met bedrijven uit de buurt. We vinden de relatie met de omgeving sowieso heel belangrijk. Op 11 juli hebben we ons pension geopend en tijdens de open dag zijn ook veel mensen komen kijken. De belangstelling groeit snel.’
Tot slot maken we een rondgang over het bedrijf. Simone en Hans stralen. Het ligt er prachtig bij. Simone: ‘We zijn ZLTO eeuwig dankbaar voor de ondersteuning die we hebben gekregen. We zijn door een diep dal gegaan.’