Durf ik hulp te aanvaarden als het dreigt vast te lopen?

Boeren en tuinders zijn ondernemers die niet zomaar omvallen. Als ze klachten bij zichzelf merken, denken ze dat het wel meevalt, dat ze het zelf kunnen oplossen. Dat is in het begin meestal zo. Daar zit vaak ook het probleem. Ze praten er niet over. Lastige situaties delen ze niet met elkaar. Niet met collega’s, niet binnen het gezin, soms niet met de adviseur of de bank.
Langzaam maar zeker wordt een situatie een soort rivier, die door een bedding stroomt. Bij agrarische ondernemers vaak met een vast patroon van zeven dagen per week, 365 dagen per jaar. Als die rivier maar lang genoeg door diezelfde bedding stroomt, raakt deze ingeslepen en is verandering van de koers niet meer zo makkelijk.
Met alle mogelijke gevolgen voor bedrijf en relatie van dien; stagnatie van de bedrijfsopvolging, stagnatie in de communicatie naar de bank, prikkelbare reacties naar vader, broer of kinderen, een verstoorde relatie binnen het gezin en het huwelijk.
Op tijd echt met elkaar praten, bijvoorbeeld samen met de sociaal werker, geeft ruimte en werkt bevrijdend. Gevoelens naar elkaar uitspreken, samen naar een oplossing toewerken. Hulp vinden is niet moeilijk, hulp aanvaarden soms wel.