Mansholt

Vorige week stond in Nieuwe oogst een mooie recensie van een theatervoorstelling die deze dagen te zien is op het boerenerf van Theunis Plak op Terschelling. Het verhaal van Sicco Mansholt gespeeld door Helmert Woudenberg.
Wat ik daarover terug hoor van mensen in mijn omgeving die de voorstelling hebben gezien, is dat ze het een prachtige voorstelling vinden die emotioneert, geschiedenis schrijft en de kijker achterlaat met vragen over het geroemde landbouwbeleid van Mansholt.
Zijn we te ver doorgeschoten met subsidiëring van de land- en tuinbouw via het Gemeenschappelijk landbouwbeleid? U hoort het mij niet zeggen. Maar wat ik wel constateer, en de voorstelling over Mansholt is een voorbeeld daarvan, is dat in de samenleving meer geluiden de kop op steken dat de intensivering en schaalvergroting die door Mansholt zo werd gestimuleerd onder het motto van ‘Nooit meer Honger’, toe is aan nuancering.
Op deze plek in Nieuwe Oogst heb ik eerder al eens geschreven over een Nationaal Landbouwakkoord. Dat idee wil ik nog eens onder de aandacht brengen. Niet om er morgen met elkaar uit te zijn of Mansholt het bij het rechte eind had, maar omdat we onze neuzen weer kunnen richten op de kwesties die er toe doen.
Het inkomen van veel leden staat fors onder druk. Daar moeten we wakker van liggen. Mansholt schijnt daar in het theaterstuk voorstellen voor te doen. Misschien een optie om de voorstelling naar het zuiden te halen?

Hans Huijbersvoorzitter ZLTO