'Stikstofdossier: waar staan we nu?'

Het waren zes jaar waarin vrijwel dagelijks werd geroepen dat PAS-melders zo snel mogelijk moeten worden gelegaliseerd. Dat vergunningverlening weer op gang moet komen. En dat er concrete plannen klaarliggen om dit mogelijk te maken.

Het wachten is op Den Haag. Zo lijkt het althans. Bij een nieuw kabinet zullen alle ogen gericht zijn op de stikstofplannen. Maar net op het moment dat de formatie in volle gang is, wordt door provincies eigen beleid opgetuigd waarvan we nog niet weten of dat straks wel in lijn is met landelijk beleid. Mijn oproep aan de provincies is dan ook: wacht op nieuw kabinetsbeleid en sla niet aan het experimenteren om van het stikstofslot af te komen.

Natuurlijk is het absoluut niet wenselijk dat er handhavingsverzoeken tegen PAS-melders zijn. En natuurlijk is voor de landbouw een rol weggelegd om mee te werken aan integrale plannen, bijvoorbeeld voor verbetering van de waterkwaliteit en emissiereductie.

Maar het moet toch niet zo zijn dat straks je locatie bepaalt hoe jouw agrarisch bedrijf kan worden voortgezet? Als het al kan worden voortgezet. In zo'n relatief klein land als Nederland moeten we toch een gelijk speelveld proberen te creëren voor ondernemers met dezelfde omstandigheden?

We zijn zes jaar verder. Zes jaar waarin de zin 'toekomstperspectief voor agrarisch ondernemers' door bijna iedere bestuurder of politicus is uitgesproken. Het kan toch niet zo zijn dat toekomstperspectief voor de een terugkomt daar waar het voor de ander juist verdwijnt?

Juist nu er een toename is van discussies over landbouwgerelateerde onderwerpen (gewasbescherming, mest, waterkwaliteit), is landelijk beleid van belang om een stip op de horizon te zetten waar ondernemers naartoe kunnen werken.