'Wordt doelsturing het nieuwe normaal?'

Het zijn twee uitgangspunten voor het nieuwe systeem waar beleidsmakers en vakspecialisten naartoe werken: doelsturing. Het moet de druk van steeds strakkere regels, kalenderlandbouw en onwerkbare voorschriften terugdraaien en ruimte geven voor maatwerk en bedrijfsspecifieke keuzes.

Met het oude vastgelopen systeem waarop natuurvergunningen zijn gebaseerd in het achterhoofd, beweegt de sector naar een nieuwe systematiek toe. Deze is gestoeld op het verminderen van de uitstoot waarbij de boer aan het roer staat. Het klinkt bijna vanzelfsprekend.

Een nieuw te borgen werkwijze die ook nog eens standhoudt bij de rechter, is ingrijpend. Maar eenieder van u krijgt er vroeg of laat mee te maken.

Neem het achtste actieprogramma Nitraatrichtlijn, vanaf 1 januari 2026 van kracht, dat zich richt op het verbeteren van de waterkwaliteit en is gebaseerd op doelsturing. Als telers goede resultaten behalen op basis van metingen, kunnen ze ontheffingen krijgen van knellende generieke maatregelen.

Ook in de veehouderij wordt hard gewerkt aan een geborgde emissiereductie per bedrijf als een van de twee sleutels voor het stikstofslot. De andere is gebiedsgericht werken. Technisch is doelsturing mogelijk, aan de borging wordt gewerkt.

Diverse provincies komen met voorstellen die ruimte moeten geven aan veehouders om aan de slag te gaan met emissiereductie en dus doelsturing. Is deze nieuwe provinciale systematiek al helemaal af en juist? Nee, zeker niet. Maar het is wel een poging ruimte te geven en de vergunningverlening weer op gang te krijgen.