'Wie maakt het ons eigenlijk zo lastig?'

Wat doe je eigenlijk op zo'n reis? Steevast denken vrienden dat je met vakantie bent. Het is eigenlijk meer proberen zoveel mogelijk te zien en zoveel mogelijk contacten aanhalen voordat het afleverseizoen weer begint. Reis naar Italië om de kersenonderstammen te bekijken, reis naar Servië om bomen te beoordelen.

Tussendoor naar de Fruit Attraction in Madrid. Ja, daar is het gewoon mogelijk om in één dag telers, veredelaars, collega's, handelaren en afzetpartijen uit de hele wereld te ontmoeten. Je doet er ook inspiratie op hoe andere fruitsectoren oplossingen zoeken voor uitdagingen. Kiwi's die rood vruchtvlees hebben of geschikt zijn om de veranderende klimaatomstandigheden te doorstaan. Uitdagingen als ziektes worden het hoofd geboden door onderstammen uit andere werelddelen te combineren met rassen die goed in de markt liggen.

De verpakkingsuitdaging om de wereld plasticvrij te krijgen houdt ook volksstammen bezig. Welke manager van welk bedrijf heeft een transfer gemaakt en wie moet je hebben als nieuw aanspreekpunt?

Madrid wordt steeds meer een netwerkbeurs waar Nederlanders goede contacten smeden met...Nederlanders. In eigen land is er geen tijd, maar op de beurs is ineens wel ruimte voor een gesprek, borrel of hapje. Tja, eigenlijk vinden, net als in het echte leven, de belangrijkste zaken na werktijd plaats. Waar heeft u uw huidige partner echt veroverd? Toch zeker niet toevallig tijdens een romantisch dinertje? Ook de liefde gaat tenslotte door de maag.

Voor zaken is het niet anders. Ik begrijp dat dit zelfs in de politiek zo gaat. In Brussel moet je vooral bilateraaltjes hebben. Voor en na de vergaderingen zijn het de borrels en de etentjes die het verschil maken. Daarmee staan we als agrariërs dus gewoon dat te produceren waar de wereld echt om draait; het eten en drinken als de smeerolie van ons bestaan. Onbegrijpelijk dat men ons dan tegelijk zo tegen lijkt te werken.

Maar waarschijnlijk zou deze column, met dezelfde strekking, ook kunnen gelden voor bijvoorbeeld de bouwsector, de zorg of het onderwijs. Wie maakt het ons allemaal eigenlijk dan zo lastig?