'Wie zijn eigenlijk de echte conservatieven?'

Op Netflix volg ik een serie over de weliswaar gedramatiseerde strijd van de familie Dutton en hun Yellowstone Ranch in Montana in de Verenigde Staten. Sinds generaties is deze ranch en het land in familiehanden. De oprukkende stadsmens, op zoek naar ruimte, komt steeds meer in hun geliefde Montana terecht. De oorspronkelijke indianen en agrariërs willen met het land blijven leven om het zo te behouden voor de generaties na hen.

Ik krijg steeds meer het gevoel dat dat vasthouden aan wat we gewend zijn het probleem vormt. Alles laten zoals het was. Maar we zijn nu eenmaal met steeds meer mensen en zullen mee moeten veranderen. Ook moeten we de consequenties accepteren.

In de fruitsector hebben we bijvoorbeeld in China, in de regio Hanyuan, te maken met onvoldoende bestuivende insecten. Hierdoor moeten fruitbloesems met de hand worden bestoven. 'Wat erg', hoor ik u denken. 'Zie je wel, dat komt van al die gewasbeschermingsmiddelen', denkt de milieuactivist. 'Dat geeft nieuwe kansen op extra werkgelegenheid', denkt de vakbondsman. En de ondernemer denkt: 'Dat kost mij te veel met onze huidige loonkosten'.

Tja. Wat kunnen we daarvan leren? Verandering leidt tot andere activiteiten. Het gebruik van internet, de smartphone en nu kunstmatige intelligentie is in een paar decennia vanzelfsprekend geworden. Onze teelten kunnen we – net als de natuur – niet zo snel aanpassen aan te snelle veranderingen.

Misschien ziet dit er van buitenaf uit alsof we op het platteland wat langzamer meegaan met de moderne tijd. We werken in de vruchtboomkwekerij net als vroeger met zon, grond en regen. Onze bomen kunnen nog steeds pas worden gerooid, als het blad van de boom is.

Ineens bedenk ik me dat er nog een groep mensen bestaat. De mensen die willen dat de natuur weer wordt zoals het vroeger was en uitgestorven dieren worden geherintroduceerd en we terug moeten naar een landbouw zonder chemie. Eigenlijk zijn dat de echte conservatieven.