'Een mooie oogst verdient een goede prijs'

Maar toch... krijgen onze boeren en tuinders wel een eerlijke prijs voor al die prachtige producten van eigen bodem, die met zoveel liefde zijn geteeld? En zijn de productiekosten niet veel te hoog vergeleken met andere landen in de Europese Unie?

Twee recente voorbeelden raken me. Fruitbedrijf Theo en Erik Vernooij is terecht dolblij met de rijke oogst van het zachtfruit. De positieve media-aandacht is verdiend. Maar achter de glimlach schuilt zorg. Loonkosten stijgen door en liggen ver boven die in België en Duitsland, gedreven door nationale wet- en regelgeving. De prijs die de ondernemers krijgen voor hun gezonde fruit staat daar in geen verhouding toe. Dat wringt: een rijke oogst, maar een kas die leegbloedt.

Dan het verhaal van TerraVie in Loon op Zand. De frambozenplanten waren kerngezond. De oogst zag er veelbelovend uit. Toch moest het bedrijf noodgedwongen planten vernietigen. Niet door ziekte of mislukking, maar door een systeem dat geen eerlijke prijs betaalt. De groothandel niet. De supermarkt niet. De consument niet. Liever goedkoop uit het zuiden dan fair van eigen bodem. Dat is een cynische realiteit.

Deze voorbeelden leggen een fundamenteel probleem bloot. Er is iets structureel mis in ons systeem van voedselproductie en -distributie. Het beloont ondernemers niet. Integendeel. Voedselzekerheid is een strategisch fundament van Europese stabiliteit, soevereiniteit en welvaart.

Daarom moeten we bouwen aan een eerlijk en toekomstbestendig voedselsysteem. Een systeem dat rendeert voor agrarisch ondernemers en waarde biedt aan de samenleving: tegen een eerlijke prijs, op een gelijk speelveld.