'Green Deal ontbeert onderbouwing'

Het is vijf jaar geleden dat ik als Europarlementslid met collega's een mandaat gaf voor het ondertekenen van het akkoord van Parijs. Een klimaatakkoord met noodzakelijke klimaatdoelen voor 2050. In artikel 2 legde de EU met andere landen vast dat het klimaatbeleid de voedselproductie niet mag bedreigen.

In mei kwam vicevoorzitter Frans Timmermans van de Europese Commissie via de Green Deal met zijn boer-tot-bordstrategie. Ingrijpende plannen met mogelijk grote gevolgen voor voedselproducenten, maar onderbouwing blijft uit.

Voedselzekerheid

Minder broeikasgasuitstoot, voedselverspilling en antibioticagebruik steunen we allemaal. Maar wat betekent een verplichte drastische vermindering van meststoffen, gewasbeschermingsmiddelen, landbouwgrond en visgronden voor onze voedselzekerheid?

Met mijn collega's eis ik van Timmermans en zijn collega van Landbouw Janusz Wojciechowski al maanden tevergeefs een effectbeoordeling en onderbouwing van hun plannen. Aan Europarlementsleden wordt elke inzage van analyses van Brusselse ambtenaren geweigerd.

Daling van 12 procent

Het Amerikaanse ministerie van Landbouw heeft wel een beoordeling van de voorstellen van Timmermans openbaar gemaakt. Daaruit blijkt dat de productie tot 2030 met maar liefst 12 procent daalt.

Dit druist in tegen het tweede artikel van het akkoord. De hongersnood onder de armsten in de wereld stijgt door de crisis pijlsnel, terwijl de bevolking groeit. Volgens wereldlandbouworganisatie FAO neemt de vraag naar zuivel, vlees en eieren tot 2050 met tussen de 50 tot 80 procent toe, ook als westerse landen hun consumptie minderen.

Duurzaamste

Nederlandse boeren zijn de duurzaamste voedselproducenten van Europa en de Europese boeren zijn op hun beurt de duurzaamste landbouwers ter wereld. Verdere verschuiving van voedselproductie naar het buitenland leidt dus tot meer wereldwijde uitstoot en aantasting van oernatuur.

De Europese en mondiale opdracht moet worden: meer of ten minste hetzelfde produceren op een duurzamere manier. Dat is mogelijk, maar kost geld. In de boer-tot-bordplannen is te weinig oog voor het verdienmodel. De rekening wordt bij de boer gelegd, terwijl die minder financiële steun krijgt.

Verdienmodel

Timmermans lijkt te vergeten dat boeren ook hun eigen brood moeten verdienen. Ook de Nederlandse overheid moet veel meer kijken naar het verdienmodel en de boer-tot-bordstrategie niet misbruiken om nationaal onevenredig zwaar ingevulde Natura 2000-doelstellingen op te leggen.

In de plannen ontbreekt dus niet alleen onderbouwing, maar ook langetermijnstrategie. Ondertussen passen lidstaten hun nationale beleid al aan op de aannames van de Europese Commissie, terwijl de gevolgen voor het klimaat en de voedselzekerheid onduidelijk zijn.

Oproep aan Timmermans

Zonder voedselproductie in onze eigen omgeving kunnen we in de toekomst zwaar in de problemen komen. Mijn oproep aan Timmermans is: kom met een onderbouwing van de boer-tot-bordstrategie met oog voor de toekomst. Dan zorgen boeren ook de komende jaren weer voor het kerstdiner op uw bord.