Wekenlang acties. En nu?

Column Melkvee Rudie Freriks 20 jul 2020 om 09:34uur

We zitten al een tijdje met acties. Met trekkers op pad naar weet ik veel waar nu weer. Aan de ene kant snap ik het ook nog. De voermaatregel is de bekende druppel in de toch al te volle emmer.

De voermaatregel is nutteloos, nodeloos en ook nog eens tot op het bot tergend. Hoe kan een ambtenaar of minister ooit denken dat je het vakmanschap van de boer, zijn corebusiness, op zo'n wijze aan de kant kunt schuiven?

In mijn vorige column, zes weken geleden, begon ik met alle ellende die toen speelde. Grotendeels dezelfde narigheid die we nog steeds hebben. Toen maakte ik een draai naar de positieve zaken waar we elke dag van kunnen genieten.

Nu ben ik eigenlijk weer toe aan een draai. Weg van de trekkeracties. Weg van het geschreeuw. Weg van het elkaar maar opruien. Weg van bedreigingen. Weg van intimidatie. Weg van alles uit zijn verband trekken. Weg van alleen maar roepen wat we niet willen.

Het is de uitdaging om uit de strijdmodus te gaan, we moeten weer normaal met elkaar in gesprek

Rudie Freriks, melkveehouder in Luttenberg

Ik wil weer terug naar het normale. We moeten weer normaal met elkaar in gesprek. Respect voor elkaar, respect voor de ander, respect voor andere meningen. Ik zou graag zien dat we als boeren zelfbewust en vol trots ons verhaal vertellen. Vertellen wat we wél willen.

We hebben een goed verhaal te vertellen. We hebben ook oplossingen voor diverse problemen. Nu spitst de strijd zich toe op de stikstofruimte. Er liggen ook vraagstukken over CO2, biodiversiteit, watertekort en wateroverlast. Stuk voor stuk vraagstukken waar we veel te bieden hebben. Niet door onze ruimte voor niks in te leveren, maar door oplossingen aan te dragen.

Wij vangen op onze grond veel stikstofdepositie op en maken daar hoogwaardig eiwit van, waarbij we ook nog eens een boel CO2 vastleggen. Dat doen we met behulp van water. Er is dus een goed verhaal van te maken.

Het is de uitdaging om uit de strijdmodus te gaan. Het is veel gemakkelijker de boel te ontregelen door een hoop kabaal te maken met grote harde woorden, ondersteund door veel pk's van grote trekkers.

Acties kunnen helpen. Maar je moet weer met elkaar om tafel. Dat kan in Den Haag, maar misschien ook al bij de koffiehoek in de plaatselijke supermarkt. Want via een goed gesprek bij een kop koffie ontstaat verbinding. En we moeten ons verbinden met onze maatschappij. We kunnen het als landbouw niet alleen. Wie doet er mee?