Uitvalsbasis

Ook de yogaschool, die normaal lessen verzorgt in een prachtig gerenoveerd kerkgebouw in Weesp, vroeg of het mogelijk was de matjes uit te rollen in ons weiland, zolang de sportscholen gesloten moesten blijven. Met de kalfjes als nieuwsgierige toeschouwers en het gras kietelend onder de blote voeten konden tientallen yogi's eindelijk weer hun oefeningen doen. Voor ons een kleine moeite en wederom fijn om de mensen blij te zien.

Deze week was het ook weer voor het eerst sinds de uitbraak van corona dat onze zaal was afgehuurd. Een spannend moment, want we wilden graag de 1,5 meter tussen de gasten waarborgen. Met de tafels en stoelen in de juiste opstelling, alcoholdoekjes op de tafels en desinfectiegel bij de ingang was ik vijf minuten voor tijd helemaal klaar om de groep te ontvangen.

'Nu het zonnetje schijnt kunnen we misschien ook wel gewoon lekker buiten zitten', stelde een van de vrouwen bij binnenkomst voor. 'Dat is nog meer coronaproof.' Ik keek even naar de mooi gedekte tafels binnen en slikte, maar verplaatste gedwee alles naar buiten. Zolang zij maar een leuke middag hadden.

En toen belde er een uitvaartondernemer. 'Staan jullie ervoor open een uitvaart op jullie erf te faciliteren? In de kerk zijn momenteel maximaal dertig mensen toegestaan, maar als de ceremonie in de buitenlucht plaatsvindt, mag de familie meer mensen uitnodigen.' Nooit eerder was ons deze vraag gesteld, maar het voelde bijna als een eer. Een begrafenis is zo intiem, persoonlijk en waardevol voor diegenen die afscheid moeten nemen. Natuurlijk wilden we daaraan meewerken.

En zo is de boerderij deze maanden niet alleen meer een plek van koeien, trekkers en varkens, maar een plek midden in de maatschappij. Waar mensen kunnen samenkomen, genieten en rouwen. Met genoeg ruimte, genoeg frisse lucht. Mooi om daar als boerin getuige van te mogen zijn.