Een koude winterdag in Alberta

Nu ben ik de laatste die ontkent dat het hier niet koud kan worden, maar de extremen zijn meestal slechts van korte duur. Toch komt een Canadees niet van de bijnaam 'snowbird' af. Een term die veelal in de zuidelijke staten van de Verenigde Staten wordt gebruikt om een vakantie vierende Canadees te benoemen die aan de winter wil ontsnappen.

Ook in de agrarische wereld kennen we hier zo'n term. Een traditionele graanteler wordt soms gekscherend een 'triple A Farmer' ofwel AAA-boer genoemd. Nu heeft deze term niets te maken met het stiekem verorberen van alcoholische dranken. De drie A's staan voor April, Augustus en Arizona. In april is het immers zaaien, in augustus oogsten en tja, voor de rest schijnt hij in Arizona te zitten om aan die winter te ontsnappen.

Ik vind het prima dat ze me tegenwoordig soms een 'snowbird' noemen. Daarvoor was ik immers een 'kaaskop' en waarschijnlijk ben ik dat nog steeds een beetje. Maar een huis in Arizona hebben we niet, dus nemen we de winter maar voor lief.

Zo zaten we in februari in de -28 graden Celsius. Terwijl op een morgen mijn maten uit Nederland me sms'ten om te vragen of we de boel wel warm konden houden, ging de telefoon. Of ik mijn koolzaad kon komen leveren?

Oeps, daar was ik niet op voorbereid. De vrachtwagen stond niet ingeplugd, de accu's stonden nagenoeg leeg en eerlijk gezegd was ik liever in mijn verwarmde werkplaats gebleven dan buiten met graanvijzels te gaan slepen.

Maar het klusje moest worden geklaard om de volgende dag mijn eerste vracht te kunnen laden. Terwijl ik daarmee bezig was, stond mijn vrouw plotseling voor mijn neus. 'Je bent niet te bereiken', zegt ze. Ik pak mijn telefoon uit mijn zak en zie dat ook die accu er niet veel zin meer in heeft. 'Ze hebben storing bij de elevator en vragen of je na het weekend kunt leveren.'

Ik loop maar met haar mee naar huis en terwijl ik me binnen opwarm aan een kop koffie, zeg ik: 'Ik denk dat ze dit met een echte Canadese winter bedoelen.'