Pindateelt floreert in Amerika

Armond Morris is pindateler en voorzitter van de Georgia Peanut Commission. Deze organisatie van pindaproducerende boeren is in 1961 opgericht en houdt zich onder meer bezig met promotie, onderzoek en onderwijs.

We ontmoeten Morris na het ontbijt in de Morehead Country Store bij Tifton. De lokale boeren ontmoeten elkaar hier 's morgens om actuele zaken te bespreken. In dit gebied worden de Southern Crops geteeld, zoals pinda's en katoen.

Afrika

De in Afrika geïntroduceerde pinda's reisden met slaven mee naar Amerika, waar ze door het geheel zuidelijke deel van Amerika werden geteeld en gegeten. De Inca's in Peru en Bolivia waren de eerste mensen die pinda's vermaalden tot pindakaas.

In de Verenigde Staten is de pinda nu een van de meest beschermde agrarische producten ter wereld. Amerikaanse pindaboeren krijgen voor elke geteelde pinda een bonus. Mede daardoor is Amerika met zo'n 50.000 pindaboerderijen de grootste producent van pinda's ter wereld.

Zaaimachine

Morris runt samen met zijn vrouw Brenda een akkerbouwbedrijf van ongeveer 1.000 hectare. Behalve pinda's telen ze katoen en tarwe. In oktober en november zaait Morris tarwe. Deze oogst hij in mei, waarna hij katoen zaait. In de schuur staat een zaaimachine die aan een strokencultivator is gekoppeld, het strip-till systeem. Die bewerkt ruim 10 centimeter per element precies voor het zaaikouter.

De pinda's worden eind april, begin mei gezaaid en in september en oktober geoogst. Pinda's doen als gewas denken aan aardappelen. Ze groeien onder de grond, maar wortelen niet diep en bij droogte moeten ze worden beregend. Morris trekt een stam op en de pinda's zijn wit met een gladde dop. Binnenin ontwikkelt zich het begin van een pinda, nog ter grootte van de pit van een appel.

Omstandigheden

'Voor pinda's moet je specifieke omstandigheden hebben, geschikte grond en een goed klimaat. Daarom worden hier veel pinda's geteeld. Katoen wordt in wel 25 staten geteeld', vertelt Morris.

Georgia telt ongeveer 3.400 pindatelers met een gezamenlijke oppervlakte van 315.000 hectare. De pinda is een vlinderbloemige plant. Pinda's zijn geen noten, maar peulvruchten. Bij veel Amerikaanse tankstations zijn gekookte pinda's te koop. De smaak daarvan doet denken aan bruine bonen.

Oogst

Na ongeveer 135 à 145 dagen worden de pinda's geoogst. Ze staan in rijen van 36 inch, ongeveer 90 centimeter. Ze worden groen geoogst en de oogstmachine gaat tussen de 7,5 en 10 centimeter door de grond, waarna de planten op een zeefketting worden schoon geschud.

De planten worden per twee rijen in een zwad gelegd waar ze drie tot vijf dagen blijven liggen om te drogen. Daarna komt een soort getrokken combine die drie zwaden oppakt, dus zes individuele rijen.

Export

De pinda's gaan vervolgens naar een 'Sheller', waarna ze worden geroosterd of aan een pindakaasfabriek worden geleverd. Ze worden naar een groot deel van de wereld geëxporteerd, ook naar Europa.

Het areaal is stabiel, maar de vraag stijgt. De opbrengst ligt op ongeveer 5.000 kilo per hectare, met gemiddeld een stijgende lijn. Morris zegt dat telers alert moeten zijn op ziekten. De planten moeten regelmatig met een fungicide worden behandeld.

Katoen

Na Texas wordt in Georgia ook de meeste katoen geteeld, tussen de 400.000 en 600.000 hectare. Katoen is op het bedrijf van Morris een belangrijk gewas. In tegenstelling tot de pinda heeft katoen een lange penwortel. Omdat katoen enigszins tolerant is voor wat betreft zout en droogte, is het een aantrekkelijk gewas voor droge en regenarme regio's.

Het plukken van de katoen gebeurde vroeger handmatig. Nu vindt dat veelal machinaal plaats. Om het plukken te vergemakkelijken, is het nodig om de plant eerst met een ontbladeringsmiddel te bewerken. Daarnaast vragen de vele plagen en ziekten om inzet van gewasbeschermingsmiddelen.