Prullenbak

Je hoeft geen socioloog te zijn om vast te stellen dat onzekerheid deze eeuw domineert. Dat heeft impact. Op tal van fronten zijn we zoekend en willen we nieuwe zekerheden. Dat geldt voor onze manier van denken over werk, religie, ideologie, organiseren van belangenbehartiging, het huidige financiële bestel en ook voor ons systeem van voedselproductie.
De WRR schreef er een rapport over en constateert dat het systeem ecologisch niet houdbaar is. De Tweede Kamer sprak deze week met maatschappelijke organisaties over het rapport, en het kabinet werkt aan een visie op voedselbeleid. Naar verwachting zal het volgende kabinet er echt werk van maken. Misschien wel met een minister van Voedsel (en Landbouw).
Het is een normale menselijke reactie dat we ten tijde van onzekerheden teruggrijpen op 'vroeger' en daarmee de verheerlijking 'van wat was' op de loer ligt. Als ik de discussies over landbouw op me laat inwerken, zie ik dit mechanisme terug in de reacties van natuur- en milieuorganisaties. Ik zie een sterke hang naar 'vroeger was alles beter'. Zij pleiten voor kleinschalige familiebedrijven die 100 procent grondgebonden zijn en de lokale kringloop sluiten. De onderbouwing is echter nogal dun.
Neemt niet weg dat het een sympathieke gedachte is die het goed doet in de media en bij de linkervleugel in de Kamer. Een handig frame, maar slechts voor een kleine groep boeren het bedrijfsmodel. Het kleinschalige familiebedrijf, hoe sympathiek ook, is niet het enige model. Helaas merk ik dat de framing zo sterk is dat zelfs de staatssecretaris lijkt te geloven in deze koers als de enig juiste weg. Een beeld dat snel in de prullenbak moet belanden.