Begrip pootgoedsector en consumptieteelt

Haijo DoddeDe afgelopen jaren is de NAK geconfronteerd met veel klachten over de kwaliteit van gecertificeerd pootgoed. Voor de keuringsdienst was dit aanleiding om in de adviesraad meer afnemers op te nemen.
‘We zoeken naar een balans tussen de belangen van de pootgoedteelt en de consumptieteelt’, aldus NAK-directeur Eric Casteleijn vorige week tijdens de telersvergadering in Swifterbant.
Directeur Wim van de Ree van Nedato is sinds dit jaar lid van de adviesraad van de NAK. Op de bijeenkomst legde hij uit waarom hij voorstander is van meer overleg tussen de pootgoedtelers en hun afnemers. ‘We vormen samen één keten en moeten niet uit elkaar groeien.’
Van de Ree vertelt dat Nedato als aardappelorganisatie op jaarbasis voor zo’n zeshonderd consumptietelers 15.000 tot 20.000 ton gecertificeerd A-pootgoed inkoopt.
‘Met name in 2012 waren we zeer ontevreden over de geleverde kwaliteit. Toen hebben we vooral vanwege natrot en droogrot 8 procent van de geleverde poters teruggestuurd. Let wel: dit betrof goedgekeurd en gecertificeerd pootgoed. Uit een nadere analyse van de NAK bleek inderdaad dat de kwaliteit onvoldoende was.’
De vele klachten over de kwaliteit waren voor de NAK aanleiding om intern verbeteringen door te voeren. Dat gebeurde onder meer ten aanzien van de objectiviteit van keuringen en de controle bij losse verladingen.
‘Er is in korte tijd veel verbeterd. Wat dat betreft moeten we de NAK een compliment maken. Afgelopen seizoen hebben we nog slechts 2 procent van het pootgoed teruggestuurd. Maar we moeten wel scherp blijven. Vorige week nog kregen we twee partijen pootgoed binnen met 25 tot 30 procent overmaat. Dat is te veel’, vindt Van de Ree.

Zilverschurft

De Nedato-directeur benadrukt het belang van wederzijds begrip tussen pootgoedtelers en consumptietelers. ‘Wij moeten duidelijk maken dat zilverschurft op pootgoed funest is voor de kwaliteit van onze tafelaardappelen. Ook willen we bijvoorbeeld voor het eventueel snijden van partijen informatie hebben over onderwatergewichten bij de loofdoding. Voor onze telers geldt dat ze het ontvangen pootgoed op de juiste manier behandelen en bewaren. Het is goed dat ze daarvoor een logboek bijhouden.’
In Swifterbant vraagt een pootgoedteler of juist handelshuizen niet doorschieten met het op grote schaal inkopen van pootgoed en of er wel begrip is voor teeltrisico’s. Van de Ree is het voor wat betreft de grootschaligheid niet eens met de teler.
‘Wij sturen sterk op rassenkeuze vanwege onze afzet. Daardoor kunnen we in overleg met pootgoedleveranciers ver vooruit plannen voor een deel van onze pootgoedbehoefte. Dat is voor ons een voordeel, maar ook voor de pootgoedteelt.’
‘Verder begrijpen we dat er in de teelt soms sprake is van overmacht’, vervolgt Van de Ree. ‘Maar juist daarover moeten we elkaar informeren. Als we problemen delen, dan leidt dat tot de beste oplossingen. Dat is ook het doel van de adviesraad in de huidige samenstelling. Ketenbewustzijn, korte lijnen, meer synergie en meer efficiëntie.’