Boeiende tijden

Het zijn boeiende tijden voor de melkveehouderij. Of spannend, of bedreigend. Het is maar net hoe je er tegenaan kijkt. Het onbegrensde, naar overmoed neigende zelfvertrouwen wordt ingeruild voor meer realiteitszin. Er is ook voldoende aan de hand.
De melkveewet is aangenomen, maar om nu te zeggen dat daarmee alles duidelijk wordt, nou nee. Komend jaar zal er nog heel wat gediscussieerd worden over hoeveel ruimte we krijgen voor bedrijfsontwikkeling en welke voorwaarden daarbij gelden. Wat wordt de definitie van grondgebondenheid? Komt de PAS er eindelijk, en wat betekent dat dan? Wanneer knallen we tegen het fosfaatplafond aan? En als we daar middels bedrijfsmanagement goed op inspelen, stoten we ons hoofd dan niet tegen het ammoniakplafond? Vragen genoeg. Er zijn ook genoeg mensen die beweren een antwoord te hebben, maar vaak valt dat toch tegen.
Ondertussen is het heel comfortabele niveau van de melkprijs behoorlijk afgekalfd. Op het moment dat ik dit schrijf, kijk ik ook met spanning uit naar maandag 1 december 13 uur. Dan wordt de decemberprijs van FrieslandCampina bekend.
Ik ben op voorhand niet direct optimistisch over de melkprijsontwikkeling. De vraag is of we de bodem al hebben bereikt. Wat mij verder opviel was dat de voorspelling van de melkprijs op de ledenvergadering van FrieslandCampina beperkt bleef tot slecht 1 maand en zelfs daar al een royale spreiding te zien gaf. In voorgaande jaren durfden ze wat verder vooruit te kijken. Ook weer een teken van een erg onzekere situatie.
Bovenstaande onzekerheden maken wel dat diverse collega’s hun soms zeer enthousiaste plannen wat temperen. Aan de ene kant zijn er diverse melkveehouders die de nog beschikbare ruimte zoveel mogelijk willen benutten. Maar het moet wel betaald en opgebracht worden. En we waren eigenlijk alweer vergeten dat de melkprijs ook heel snel heel fors kan zakken.
Wat voor mij heel belangrijk is bij alle plannen waar ik meer of minder intensief over nadenk, is arbeidsvreugde. Je moet plezier in je werk hebben en er een beetje blij van worden.
In 2013 heb ik de stal helemaal volgezet en flink gemolken. Ik wilde koste wat kost mijn quotum zelf volmelken. Dat is ook gelukt, maar ik werd er niet blij van. Het gevoel het werk nooit af te hebben en daarbij het naar mijn gevoel te zwaar leunen op voeraankopen en mestafzet. Kortom, de balans was zoek.
Afgelopen voorjaar heb ik de keus gemaakt om met minder koeien en meer plezier door te gaan. Financieel is het ook gunstig. Vanuit dit standpunt vind ik het boeiende tijden.

Rudie Freriks